خرداد که می شود(کتاب)

کتاب خرداد که می شود: لحظه‌هاي به‌جامانده‌ از اسراي عراقي در ايران است

لحظه‌های به‌جامانده‌ از اسرای عراقی در ايران

فرداده کتاب

نويسنده: ناصر صارمي

ويراستار: فرزانه قلعه‌قوند

حروف‌چين و صفحه‌آرا: مريم مرداني

ليتوگرافي، چاپ و صحافي: سليمان‌زاده

نوبت و سال چاپ: اول، 1393

شمارگان: 1000

قيمت پشت جلد: 87000 ريال

تعداد صفحات: 232/ مصور

شابک: 8-81-5013-600-978

قطع کتاب: رقعي

نوع کتاب: خاطره

معرفي کتاب، معرفي راوي و نويسنده

کتاب خرداد که مي‌شود، لحظه‌هاي به‌جامانده‌ از اسراي عراقي در ايران است. طبيعي به نظر مي‌رسد که به دليل متجاوز بودن رژيم بعث و رفتار غيرانساني و غيراسلامي با اسراي ايران در کشوري که ادعاي مسلماني را فرياد مي‌زند، در اردوگاه‌هاي اسراي عراقي نيز ضرب و شتم و محروميت از همة حقوق طبيعي انساني وجود داشته باشد اما ناصر صارمي راوي و نويسندة  خوش قريحة اين کتاب، که زندانبان اين اسرا بود، با توجه به مستندات موجود، حکايت متفاوتي را روايت مي‌کند.

گزيده‌اي از محتواي کتاب

اينجا کمپ من نيست؛ من فقط در حال عبور از کنار سيم‌هاي خاردار اين کمپ هستم؛ اما بدم نمي‌آيد بدانم ارشد عراقي دارد برايشان از چه حرف مي‌زند که اين اندازه برآشفته مي‌شوند و گاهي نظم مراسم صبحگاه را با خنده به هم مي‌زنند. ارشد عراقي مي‌گويد: «از فردا کلاس سوادآموزي تشکيل مي‌شود. فرماندة اردوگاه فرموده‌اند که همة بي‌سوادها وقتي از اينجا آزاد مي‌شوند، بايد خواندن و نوشتن بلد باشند.» ته صف، عدة زيادي نجوا مي‌کنند و يا بدوبيراه مي‌گويند: «تو که سواد داري، چه غلطي کردي؟ از ناهار و شام بگو.» ارشد عراقي مي‌گويد: «انگشت براي نوشتن است، مثل چشم که براي خواندن است.» اسير مي‌گويد: «اشتباه مي‌کني. انگشت براي لقمه‌زدن وکارهاي ديگر است.» ديگران مي‌خندند. اسير ديگري مي‌گويد: «آهان يادم آمد. براي طهارت گرفتن هم هست.» همه مي‌خندند ... .