مواد و محورهای آموزش
مقدمه
محورهای آموزش بسیار متنوع بود؛ بهگونهای که معمولاً بسیاری افراد علاقه داشتند اطلاع یا تجربه خود را به دیگران منتقل كنند و دیگران نیز به تفاوت ذوق و سلیقه، درصدد آموختن برمیآمدند.از یک نظر، محورهای اصلی مواد آموزشی را میتوان به علوم انسانی، فنیمهندسی و علوم پایه تقسیم کرد که البته تبادل اطلاعات و آموزش در حوزه علوم انسانی غلبه داشت. در این حوزه نیز براساس نیاز، ادبیات و معارف دینی، بیشترین اهتمام را به خود اختصاص داده بود.
آموزش قرآن
ازآنجاکه قرآن اساس فرهنگ اسلامی است، در دفاع مقدس نیز توجه به آن در صدر فعالیتهای آموزشی قرار داشت. این مهم، هم در اثنای مسیر اسارت و هم در اردوگاهها، مورد توجه ویژه اسرا بود و برهمیناساس، درخواست آوردن قرآن از عراقیها در صدر مطالبات قرار داشت. برای تقویت ارتباط با قرآن از همان ابتدا یادگیری، حفظ، فهم ترجمه، معارف و تفسیر آن توسط اسرا با مراجعه به افراد داناتر دنبال شد. جز فعالیتهای شفاهی و انتقال سینهبهسینه، که اساس اغلب فعالیتهای آموزشی دوره اسارت حتی برای اسرای صلیبدیده را تشکیل میداد، بیشترین عنایت برای نگارش هم بر محور قرآن دور میزد که البته با پیامدهای سخت و سنگینی چون تنبیه و حبس نیز مواجه بود. [۱]
بهمرور زمان فعالیت در این حوزه از گستردگی و انسجام بیشتری برخوردار شد؛ تشکیل واحدهای آموزش قرآن، مفاهیم و حفظ و برگزاری مسابقه درهمینجهت، قابل ذکر است. حرکتی قرآنی که با استفاده از محفوظات و یا احیاناً قرآنهای گزیده و کوچک همراه از قبل از اسارت، با قرائت یا کتابت سورههای قرآنی آغاز شد، در ادامه با درخواستهای اکید از عراقیها و مأموران صلیب دنبال شد و گرچه با برخی تهدیدها و برخوردها مواجه شد، بالأخره به آوردن تعدادی قرآن، عمدتاً بدون ترجمه در اردوگاههای مختلف منجر شد و در ادامه هزاران قاری، حافظ و آگاه به ترجمه ظهور کردند و در نتیجه، سطح معرفت قرآنی و استقامت بر فرهنگ اسلامی و ارزشهای آن بالا رفت[۲][۳].
جریان دعا، زیارت و حفظ و قرائت و تبیین معارف آن نیز بهصورتی مشابه تعقیب شد و تا جایی پیش رفت که بسیاری از دعاهای معروف بازیابی، نگارش، تکثیر و حفظ شد و با ورود نسخههای محدودی از کتب دعا و مفاتیحالجنان در اردوگاههای صلیب سرخ دیده به اوج رسید. البته در همین اردوگاهها هم مفاتیح پس از حدود شش ماه جمعآوری شد، جز آنکه نسخهبرداری از آن و پنهانكاری اسیران با مخفی كردن بخشهایی از مفاتیح سبب استمرار بهرهمندی از دعاها بود[۴].
آموزش نهج البلاغه
اهتمام به نهجالبلاغه نیز با اندکی تفاوت همانند موارد پیشین جریان داشت و احیاناً نسخههایی از آن در اختیار اسرای صلیب(← صلیب سرخ )دیده قرار گرفت [۴] [۵] [۶].آموزش و تبیین معارف دینی، بهویژه فروع عملی (احکام شرعی)، اعتقادات، اخلاق و تاریخ اسلام و برخی دیگر از علوم اسلامی (علوم حوزوی) چون منطق و اصول، که بیشتر با مباحثه همراه بود، از دیگر زمینههای فعالیت آموزشی اردوگاهی بود.[۷] [۸][۶]
آموزش ادبیات و ترجمه
پس از اهتمام به علوم دینی، ادبیات و ترجمه مهمترین محور تعلیم و تعلم بود؛ مخصوصاً آنکه در فضای جدید، فهم زبانهای جدید برای برقراری ارتباط با مخاطبان جدید ضرورت داشت. فعالیتهای آموزشی در این زمینه بهترتیب اولویت از عربی و انگلیسی آغاز و به زبانهای فرانسه، آلمانی، ایتالیایی، اسپانیولی و روسی منتهی شد و به تفاوت درجه علاقه و همت، صدها نفر پس از زبانآموزی مترجمانی چیرهدست شدند و احیاناً نقش مترجمی دیگران را برعهده گرفتند و هنگام آزادی به چند زبان زنده مسلط شده بودند[۹] [۱۰] [۴].
آموزش هنر
فعالیتهای هنری چون قصهگویی، شعر و سرودخوانی، نمایش و نقاشی از دیگر تلاشهای آموزشی است که با رویکردهای متفاوت اجتماعی، مذهبی، سیاسی و غیره صورت اجرا به خود میگرفت. برای استفاده هرچه بیشتر از فرصت، چه بسا نمایش یا سرود به زبانهای مختلف و احیاناً تلفیقی برگزار میشد[۱۱] [۱۲] . نیز نگاه کنید به ادبیات و هنر
آموزش فعالیت های ورزشی
فعالیت آموزشیورزشی در برخی مقاطع بهطورکلی، قدغن و در برخی موارد تنها ورزشهای رزمی ممنوع بود. در این جهت، بهصورت محدود امکاناتی چون توپ، میز تنیس و تور والیبال در اختیار قرار میگرفت. باوجوداین آموزش بدنسازی، جودو، کاراته و... مخفیانه و با مراقبت برگزار میشد[۱۱][۴][۱۰] [۵]. نیز نگاه کنید به ورزش
آموزش دانش مهندسی
آموزش دانشهای مهندسی و کسب مهارتهای فنی محور برخی از فعالیتهای دیگر بود؛ برخی دروس فنیمهندسی نیز مورد تعلیم و تعلم واقع میشد. عدم یا کمبود مایحتاج گذران اوقات، سبب بود تا از آنچه در حداقل ممکن یافت میشد، با برخی ابتکارات ابزارهای موردنیاز آموزشی ساخته شوند. ساختن سوزن برای آموزش خیاطی، جوالدوز، درفش و قیچی از سرسوزن یا سیمخاردار یا آموزش تهیه المنت، کیف، کفش، کلاه، جوراب، دستکش و... ازجمله این خلاقیتهاست. خیاطی، گلدوزی، خراطی، سنگتراشی از مهارتهایی است که مورد استفاده و تعلیم اهالی اردوگاه قرار داشت. [۱۱][۴] [۱۳]. نیز نگاه کنید به ابتکارات و خلاقیت
آموزش علوم پایه
پارهای فعالیتهای آموزشی زیرمجموعه علوم پایه، چون دروس ریاضی، فیزیک، شیمی و زیستشناسی محور دیگر تلاشها بود که با حداقل امکانات دنبال میشد. برای نمونه، برادری متخصص زیستشناسی در اردوگاه 12 تکریت(اردوگاه تکریت 12 )در فرصتی آزمایشگاه تشریح خود را با استفاده از تیغ و قورباغهای نگونبخت، که در اطراف یافته شده بود، در زیر سایبان اتاق 7 برای علاقهمندان دایر کرد[۱] [۱۴].
کتابشناسی
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ زاغیان، اصغر (1386آ). دوازدهمین اردوگاه. قم: مؤسسه فرهنگی نینوا،ص. 327.
- ↑ علیدوست، علی (1391). ابر فیاض. چ دوم، تهران: پیام آزادگان،ص. 123-125.
- ↑ حیدرینسب، علیرضا (1396). خاکریز دوازدهم. تهران: پیام آزادگان،ص.99 و117 و145و174.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ ۴٫۳ ۴٫۴ حمزه، محمود (1389). برای گل نرگس. تهران: پیام آزادگان،ص.65 و 85
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ سالمینژاد، عبدالرضا (1386). دانستنیهای آزادگان. تهران: پیام آزادگان،ص.66.
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ زاغیان، اصغر (1386ب). شکوفههای صبر. تهران: پیام آزادگان،ص.46.
- ↑ امانیزاده، علیاصغر (1393). بررسی وضعیت اسرای ایرانی در اردوگاههای عراق. تهران: سروش،ص.154.
- ↑ حیدرینسب، علیرضا (1396). خاکریز دوازدهم. تهران: پیام آزادگان،ص.217.
- ↑ امانیزاده، علیاصغر (1393). بررسی وضعیت اسرای ایرانی در اردوگاههای عراق. تهران: سروش،ص.155
- ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ مبهوتی، احمد (1388). دیار غربت. تهران: پیام آزادگان،ص.274.
- ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ ۱۱٫۲ امانیزاده، علیاصغر (1393). بررسی وضعیت اسرای ایرانی در اردوگاههای عراق. تهران: سروش،ص.130 و 145-146.
- ↑ رحمانیان، عبدالمجید (1383). تئاتر در اسارت. چ دوم، تهران: امید آزادگان،ص.28.
- ↑ رکنی، سید کاظم (1389). دست بالای دست. قم: یاران قلم،ص.74.
- ↑ براتی، محمدرضا (1387). ترنم رهایی، مشهد: زلال اندیشه،ص.218.