وضعیت اسرا از خط مقدم تا اسکان در اردوگاه
مقدمه
اسرای ایرانی در اردوگاه‌های عراقی، از کمترین حقوق و امکانات برخوردار بودند. عراقی‌ها از خط مقدّم گرفته تا داخل اردوگاه‌ها، حقوق اسیران جنگی را رعایت نمی‌کردند و امکانات مناسب اسکان و تغذیه و درمان و... در اختیار اسرای ایرانی قرار نمی‌دادند. این مهم چه به‌سبب غرور ناشی از پیروزی‌ها و چه شکست در نبردها، همیشه نقض می‌شد. علاوه‌بر‌آن، اسکان برخی از اسرا در زندان‌ها و مراکز نظامی مایه نقض حقوق اسرا و عدم بهره‌مندی آنان از امکانات اسارت بود.
از خط مقدّم تا اسکان در اردوگاه
از مسائل مهم جنگ، اسیر گرفتن نظامیان و زنده نگه‌داشتن آنان است. عراقی‌ها در موارد متعددی، رزمندگان ایرانی را پس از اسارت به شهادت می‌رساندند. رفتار خشن و غیرانسانی با اسرا، از لحظه اسارت در خط مقدّم آغاز می‌شد و در طی مسیر انتقال به عقبه و مراکز تخلیه اطلاعات مانند استخبارات تا انتقال به اردوگاه‌ها ادامه داشت. در‌حالی‌که بسیاری از اسرا هنگام اسارت مجروح نیز بودند، اما به وضعیت آنها رسیدگی نمی‌شد. از مسائل مهم دیگر اسارت، سعی عامدانه عراقی‌ها در عدم ثبت‌نام اسرا در صلیب سرخ بود. به‌همین‌منظور بسیاری از اسرا در مراکز مخفی نگه‌داری می‌شدند: «در بیمارستان دو اتاق برای بستری کردن وجود داشت: یک اتاق برای اسرای مفقود و یک اتاق برای اسرایی که در اختیار صلیب سرخ جهانی بودند.» [۱].
امکانات
عراقی‌ها در برخورد با نیروهای سپاهی و بسیجی نسبت به دیگر نیروها خشونت بیشتری نشان می‌دادند. آنها از همان لحظه اسارت جنگ روانی با اسرا را برای نابود کردن روحیه اسرا به‌کار می‌بردند و سعی می‌کردند با نقض حقوق قانونی اسرا، از دادن امکانات به آنان پرهیز کنند. ازاین‌رو امکانات اولیّه زیستی مانند تغذیه و بهداشت در سطح بسیار پایینی قرار داشت. عراقی‌ها اسیران شیمیایی را بیشتر به‌صورت مفقود نگه می‌داشتند و در درمان مناسب آنها کوتاهی می‌کردند. بیماران شیمیایی در مقایسه با دیگر بیماران، از محرومیت‌های بیشتری رنج می‌بردند؛ عراقی‌ها از افشای این مسئله در نزد صلیب سرخ جهانی، كه گویای کاربرد سلاح‌های شیمیایی علیه نیروهای ایرانی بود، ترس داشتند.
نیز نگاه کنید به اسرا؛ امکانات
کتابشناسی
- ↑ رسولی، بهمن (1389). از رؤیا تا واقعیت. اراک: فخرالاسلام.
داوود خدایی