امکانات اردوگاه تکریت 5
مقدمه
اردوگاه تکریت 5 یكی از اردوگاه‌های نگه‌داری اسرای ایرانی در عراق است که از دوقسمت اصلی و فرعی تشکیل شده است . قسمت اصلی از دو ساختمان آجری با دو بند تشکیل شده است وقسمت بعدی نیز از سه آسایشگاه تشکیل شده بود.
امکانات اردوگاه
علاوه‌بر بدی آب‌وهوا، كمبود امكانات در اوایل تأسیس آشکار بود. «اسارتمان در اردوگاه نوساز شماره 5 صلاح‌الدین (← اردوگاه )آغاز شد. سه آسایشگاه در این اردوگاه بود؛ هرکدام چهل‌نفره. دیواری ما را از افسران اسیر ارتش خودمان جدا می‌کرد. فردای ورود، به کمک هم، دو حمام و دو دستشویی( ← توالت)، در گوشه‌ای از محوطه کوچک اردوگاه ساختیم؛ با چوب و تخته و گونی و حلبی.»[۱]در روزهای اول، ساعات آزادباش سه ساعت بود که به‌مرور، به شش و هفت ساعت رسید. در این اردوگاه نیز شکنجه‌ها حد و حدود مشخصی نداشت. اردوگاه برای افسران و افراد شاخص ثبت‌نام‌شده درنظر گرفته شده بود. با پایان جنگ در 1367 و تلاش صلیب سرخ، بعثی‌ها به اسرا قلم و کاغذ و کتاب دادند.
نیز نگاه کنید به اردوگاه تکریت 5
کتابشناسی
- ↑ بختیاری دانشور، داوود (1387). زندگی در مه، خاطرات یعقوب مرادی، چ چهارم. تهران: سورۀ مهر،ص.80-81.
عسگر حسن پور