اهمیت اعتراض در اردوگاه ها
اسارت و زندان، به‌خودی‌خود، شرایط سخت و تحمل‌ناپذیری را برای زندانی و اسیر فراهم می‌کند و زمانی این شرایط خفقان‌آورتر می‌شود که زندانبان از هیچ اقدام سخت‌گیرانه‌ای نسبت به اسیر کوتاهی نکند. گرچه با پذیرش شرایط اسارت، میزان انتظار از رفتار دشمن و تحمل آن ازسوی افراد بیشتر می‌شود و انتظارات از رفتار بد دشمن تا حدود زیادی آمادگی صبر و استقامت را بیشتر می‌كند، ولی گاهی در شرایط سخت برای متوقف کردن رفتار سختگیرانه دشمن راهی جز ابراز اعتراض نمی‌ماند.
یا هنگامی‌که دشمن آبرو و اعتقاد اسیران را هدف قرار می‌دهد و با اعمال انواع و اقسام شکنجه‌های شاقّه جسمی و روانی در صدد تخریب شخصیت و تغییر ماهیت اعتقادی فرد برمی‌آید، گزینه‌ای جز اعتراض باقی نمی‌ماند و اینجاست که می‌توان به اسیران حق داد برای دفاع از سلامت جسم و روان و کیان شخصیتی و مقابله با تحقیر شدن ازسوی دشمن، به اهمیت اعتراض در بازدارندگی دشمن و کارآیی آن پی ببرند و به انواع اعتراض دست بزنند[۱].
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
مرتضی فصیحی هرندی
- ↑ شورای علمی دانشنامه آزادگان.(1399).دانشنامه آزادگان: اسیران ایرانی آزاد شده در جنگ عراق علیه ایران. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی؛ پیام آزادگان،