ادبیات پایداری اسیران جنگ
پایان نامه ای درباره ادبیات پایداری اسیران جنگ است که توسط فریده دهقان در مقطع کارشناسی ارشد رشته زبان و ادبیات فارسی، ادبیات پایداری در دانشگاه شاهد انجام و در سال 1400 دفاع شده است.
فراداده پایان نامه
عنوان پایان نامه: بررسی جلوه های پایداری درکتاب «پایی که جاماند» از سیدناصر حسینی پور
پدید آور: فریده دهقان
سال نشر: 1400
نام سازمان: دانشگاه شاهد، دانشکده علوم انسانی
رشته تحصیلی: زبان و ادبیات فارسی، ادبیات پایداری
نوع فایل: pdf
نوع ماده: پایان نامه کارشناسی ارشد
چکیده
با وقوع جنگ و پیامدهای گوناگون بعد از آن، ادبیاتی به نام ادبیات پایداری رواج می یابد که سعی در گزارش لحظه به لحظه از حوادث جنگ دارد تا کسانی که نتوانستند در جنگ حضور یابند و از نزدیک قساوت وجنایات دشمن را نظاره گر باشند، حداقل بتوانند گوشه ای از آن وقایع را با گوش بشنوند و یا با چشم بخوانند. ادبیات پایداری، نوعی ادبیات است که به بیان وقایعی می پردازد که تاریخ هر کشوری را با مشکلات وفجایع سنگینی رو به رو ساخته است، ادبیاتی که چهره ی رذل و مهیب دشمن را برای تمام جهان جلوه گر می سازد. ادبیاتی که در هر سرزمینی، روایتگر تمامی مقاومت ها و از خودگذشتگی دلاورترین مردمان است؛ مردمان غیوری که دفاع از وطن، جان و مال و ناموس را از واجبات الهی می دانند. ایران در یک چشم برهم زدنی و ناخواسته وارد بزرگ ترین و مخرب ترین جنگ خانمان سوز جهان شد. کشوری مسلمان که در آن دوران نیز، سخت ترین تحریم های جهانی علیه آن صورت گرفته بود و از نظر دسترسی به ابزارهای جنگی، نمی توانست به مجهزی دولت عراق، آن هم تنها و به خاطر حمایت های ابزاری و همه جانبه ی ابرقدرت های جهان باشد. در پژوهش حاضر، ضمن ارائه ی تمامی تعاریف پیرامون ادبیات پایداری، به بررسی و طبقه بندی جلوه های پایداری در کتاب پایی که جاماند از سیدناصر حسینی پور می پردازیم. تمامی مطالعات حاکی از آن است که واقعی ترین گزارش و توصیفات از دوران جنگ و بعد از آن در این کتاب تدوین شده است. این اطلاعات مفید و موثق تنها به خاطر حضور حقیقی شخص سیدناصر حسینی پور در جبهه و دوران سخت اسارت است. او که تمام تلاش و توان خود را برای ثبت این خاطرات به صورت رمزنوشته و آن هم به طور پنهانی و با مخفی کردن در لوله عصایش بکار می گیرد، سرانجام در شهریور 1369، در بیمارستان 17تَموز تمامی آن رمزنوشته ها را در دفترچه ی کوچک بیست و سه برگی می نویسد و با پنهان کردن آن در بین بانداژ پای مجروحش به ایران می آورد و در نهایت با تدوین کتابی به ارزشمندی کتاب پایی که جاماند، آن را به نگهبان اردوگاه16 تکریت، وَلید فُرحان که در طول اسارت سخت ترین شکنجه ها را در مورد او بکار گرفته است، تقدیم می کند. نتایج حاصل از این پژوهش، نشان می دهد که سید ناصر چون دوربین فیلمبرداری تمام حوادث را ضبط و به ذهنش می سپارد و سپس در کتابش به گزارش و توصیف آن ها می پردازد. وظیفه ی دیده بانی در او چنان نهادینه شده است که حتی در موقع اسارت نیز دست از وظیفه ی خود بر نمی دارد.
کلید واژه ها
ادبیات پایداری؛ پایی که جا ماند؛ سید ناصر حسینی پور؛ دفاع مقدس؛ ادبیات جنگ
نیز نگاه کنید به
پیوند به بیرون
پیوند به تمام متن پایان نامهhttps://ganj.irandoc.ac.ir/#/articles/0048c6954d006f0f87b22106e6518a4e