کمبود آب: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «=== مقدمه === خاجی<ref name=":0">خاجی، علی (1391). اردوگاه‌های اسیران، چ دوم. تهران: پیام آزادگان.</ref> (1391) کمبود یا نبود آب آشامیدنی در اردوگاه‌ها را امری همیشگی و عادی، به‌خصوص در دوران انتقال اسیران از خط مقدم جبهه تا اردوگاه‌ها و درون قرنطینهها می‌د...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
=== مقدمه === | === مقدمه === | ||
خاجی<ref name=":0">خاجی، علی (1391). اردوگاه‌های اسیران، چ دوم. تهران: پیام آزادگان.</ref> (1391) کمبود یا نبود [[آب]] آشامیدنی در اردوگاه‌ها را امری همیشگی و عادی، به‌خصوص در دوران انتقال اسیران از خط مقدم جبهه تا اردوگاه‌ها و درون | خاجی<ref name=":0">خاجی، علی (1391). اردوگاه‌های اسیران، چ دوم. تهران: پیام آزادگان.</ref> (1391) کمبود یا نبود [[آب]] آشامیدنی در اردوگاه‌ها را امری همیشگی و عادی، به‌خصوص در دوران انتقال اسیران از خط مقدم جبهه تا اردوگاه‌ها و درون [[قرنطینه در اسارت|قرنطینه]]<nowiki/>ها می‌داند.به گفته زاغیان<ref>زاغیان، اصغر (1389). دوازدهمین [[اردوگاه]]. تهران: پیام آزادگان.</ref> (1389)، اولین مشکلی که اسیران در [[زندان الرشید]] با آن مواجه بودند، کمبود [[آب]] بود: تانکر مکعب‌شکلی کنار درِ ورودی آسایشگاه وجود داشت که در طول روز، اسیران برای نیاز خود از [[آب]] آن استفاده می‌کردند. اما [[آب]] آن تانکر جواب‌گوی نیاز [[اسرا]] نبود طوری‌که به‌كرّات با کمبود [[آب]] مواجه بودیم و چون آب دستشویی‌ها (← [[توالت]] )هم مرتب قطع می‌شد، اسیران به‌ناچار از [[آب]] این تانکر استفاده می‌کردند؛ برای شست‌وشوی ظرف‌ها و لباس‌ها نیز از [[آب]] همین تانكر استفاده می‌شد. | ||
=== کمبود شیرهای [[آب]] === | |||
مشكل مضاعف اسیران برای شست‌وشوی ظرف‌ها و لباس‌ها كمبود تعداد شیر [[آب]] بود. نوبرانی<ref name=":2">نوبرانی، امیر (1391). رنج و گنج. تهران: پیام آزادگان.</ref> بیان می‌کند: «بعضی روزها [[آب]] قطع می‌شد و لباس‌ها با کف روی دستمان می‌ماند... به‌علّت کمبود [[آب]] و سخت و وقت‌گیر بودن شست‌وشوی ظرف‌ها از یغلاوی‌ها استفاده نمی‌کردیم و هر ده نفر دور یک ظرف غذا می‌نشستیم و غذا می‌خوردیم.» | |||
نیز نگاه کنید به [[آب]] | |||
=== کتابشناسی === | |||
<references />سهیلا علی ین | |||
نسخهٔ ۱۴ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۰۲
مقدمه
خاجی[۱] (1391) کمبود یا نبود آب آشامیدنی در اردوگاه‌ها را امری همیشگی و عادی، به‌خصوص در دوران انتقال اسیران از خط مقدم جبهه تا اردوگاه‌ها و درون قرنطینهها می‌داند.به گفته زاغیان[۲] (1389)، اولین مشکلی که اسیران در زندان الرشید با آن مواجه بودند، کمبود آب بود: تانکر مکعب‌شکلی کنار درِ ورودی آسایشگاه وجود داشت که در طول روز، اسیران برای نیاز خود از آب آن استفاده می‌کردند. اما آب آن تانکر جواب‌گوی نیاز اسرا نبود طوری‌که به‌كرّات با کمبود آب مواجه بودیم و چون آب دستشویی‌ها (← توالت )هم مرتب قطع می‌شد، اسیران به‌ناچار از آب این تانکر استفاده می‌کردند؛ برای شست‌وشوی ظرف‌ها و لباس‌ها نیز از آب همین تانكر استفاده می‌شد.
کمبود شیرهای آب
مشكل مضاعف اسیران برای شست‌وشوی ظرف‌ها و لباس‌ها كمبود تعداد شیر آب بود. نوبرانی[۳] بیان می‌کند: «بعضی روزها آب قطع می‌شد و لباس‌ها با کف روی دستمان می‌ماند... به‌علّت کمبود آب و سخت و وقت‌گیر بودن شست‌وشوی ظرف‌ها از یغلاوی‌ها استفاده نمی‌کردیم و هر ده نفر دور یک ظرف غذا می‌نشستیم و غذا می‌خوردیم.» نیز نگاه کنید به آب
کتابشناسی
سهیلا علی ین