پناهندگی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی آزادگان
(صفحه‌ای تازه حاوی «اسراي ايراني كه به سازمان منافقين پناهنده شدند. به‌طور معمول، در جنگ بین کشورها، برخی از معارضین داخلی یا مرزنشینان به کشور مقابل پناهنده می‌شوند. در موضوع پناهندگي، بايد ميان پناهندگان به كشور عراق و پناهندگان به سازمان مجاهدين خلق (منافق...» ایجاد کرد)
 
 
(۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
اسراي ايراني كه به سازمان منافقين پناهنده شدند.
اسرای ایرانی كه به سازمان منافقین پناهنده شدند.


به‌طور معمول، در جنگ بین کشورها، برخی از معارضین داخلی یا مرزنشینان به کشور مقابل پناهنده می‌شوند. در موضوع پناهندگي، بايد ميان پناهندگان به كشور عراق و پناهندگان به سازمان مجاهدين خلق (منافقين) تمايز قائل شد.
به‌طور معمول، در جنگ بین کشورها، برخی از معارضین داخلی یا مرزنشینان به کشور مقابل پناهنده می‌شوند. در موضوع پناهندگی، باید میان پناهندگان به كشور عراق و پناهندگان به سازمان مجاهدین خلق ([[منافقین]]) تمایز قائل شد.


== [[پناهندگی به کشور عراق|پناهندگی به كشور عراق]] ==
با توجه به غائله کردستان و تشکیل گروهک‌های کومله و دموکرات در غرب ایران و غائله خلق عرب در جنوب ایران قبل از آغاز جنگ تحمیلی، اشتیاق و امکان پناهنده شدن به کشور عراق در میان بعضی از مخالفان نظام جمهوری اسلامی افزایش یافته بود. همچنین برخی از مرزنشینان، با توجه به علائق و مناسبات تجاری با مردم عراق با شروع جنگ تحمیلی به این کشور پناهنده شدند.براساس فهرست دریافتی از مسئولان عراقی در 1369، حدود 460 تا 470 نفر به كشور عراق پناهنده ‌شده بودند. در اوایل جنگ، دولت عراق با تشکیل اردوگاه‌های مخصوص در [[بعقوبه]] و [[رمادی]] و... از پناهندگان ایرانی، که اکثراً به‌صورت خانوادگی بودند، با حداقل معیشت نگه‌داری و حمایت می‌كرد. ارتش عراق از برخی از این افراد در انجام عملیات کمین، بمب‌گذاری، گرفتن اسیر، مترجمی در شنود بی‌سیم‌ها، ... در جنگ تحمیلی استفاده می‌كرد.


پناهندگي به كشور عراق
== [[پناهندگی به سازمان منافقین]] ==
سازمان منافقین، پس از شكست در عملیات «فروغ جاویدان» در 3 مرداد 1367 كه منجر به تلفات زیاد و كمبود شدید نیروی انسانی‌شان شد، و البته پیشنهاد عراقی‌ها، با بیان وعده‌های پوچی همچون پناهندگی در آمریكا یا اروپا تصمیم به جذب نیرو از میان اسرای ایرانی گرفت. از مردادماه 1368 با حضور مهدی ابریشم‌چی در اردوگاه‌های [[موصل]] و [[رمادی|رمادی]] و [[تكریت|تكریت]] به منظور تشویق و ترغیب [[اسرا]] به پناهندگی، در كمتر از یك ماه حدود 750 تن از اسرای ایرانی به این سازمان ‌پیوستند. ذكر این نكته ضروری است كه تعدادی از این پناهندگان نیز ازجمله رزمندگانی‌ هستند كه سازمان [[منافقین]] در جریان چهار عملیات كلاسیك خود (آفتاب، چلچراغ، فروغ جاویدان، و مروارید) اسیر می‌كند. شرایط سخت [[اردوگاه]] از نظر معیشتی، بهداشتی، درمان، محیط زیست ازجمله انگیزه‌های اصلی اسرای پیوسته به سازمان قلمداد می‌شود. سازمان برای جذب بیشتر اسرا، در همان سه روز اول در [[اردوگاه]]، [[امکانات]] خوبی از نظر تغذیه، [[پوشاك]] و سیگار در اختیار افراد تازه‌پیوسته قرار می‌دهد. از شهریور تا اسفند 1369 كه آزادسازی اسرا صورت می‌گیرد، حدود 600 نفر از این پناهندگان ابراز پشیمانی كرده و بازمی‌گردند.


با توجه به غائلة کردستان و تشکیل گروهک‌های کومله و دموکرات در غرب ایران و غائلة خلق عرب در جنوب ایران قبل از آغاز جنگ تحمیلی، اشتیاق و امکان پناهنده شدن به کشور عراق در ميان بعضي از مخالفان نظام جمهوري اسلامي افزایش یافته بود. همچنین برخی از مرزنشینان، با توجه به علائق و مناسبات تجاری با مردم عراق با شروع جنگ تحمیلی به این کشور پناهنده شدند.  
    پس از ورود سازمان [[منافقین]] به كشور عراق، برای مدت بسیار كوتاهی در اردوگاه التاش مستقر می‌شوند؛ پس از خروج سازمان از این [[اردوگاه]]، غیرنظامی‌های ایرانی در این [[اردوگاه]] اسكان می‌یابند. رزمندگانی كه در عملیات‌های كلاسیك [[منافقین]] اسیر می‌شوند، مدتی در [[اردوگاه دِبس]] در خالص قرار می‌گیرند. اما اسرای پناهنده را عمدتاً به [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%82%D8%B1%D8%A7%D8%B1%DA%AF%D8%A7%D9%87_%D8%A7%D8%B4%D8%B1%D9%81 اردوگاه اشرف] می‌برند كه منطقه وسیعی بین خانقین و مقدادیه است. پس از سقوط صدام، از میانه سال 1391 و با تعطیلی [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%82%D8%B1%D8%A7%D8%B1%DA%AF%D8%A7%D9%87_%D8%A7%D8%B4%D8%B1%D9%81 اردوگاه اشرف][[اردوگاه اشرف،|،]] این افراد به [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%82%D8%B1%D8%A7%D8%B1%DA%AF%D8%A7%D9%87_%D8%A2%D8%B2%D8%A7%D8%AF%DB%8C اردوگاه لیبرتی] منتقل می‌شوند و درنهایت، از سال 1395 كل افراد به كشور آلبانی می‌روند.


    براساس فهرست دريافتي از مسئولان عراقي در 1369، حدود 460 تا 470 نفر به كشور عراق پناهنده ‌شده بودند.
    [[صلیب سرخ]] جهانی بدون حضور هیچ شاهدی با تمام افراد پناهنده ملاقات داشته و [[آمار]] آنها را در فهرست خود ثبت كرده است، اما براساس مقررات داخلی خود، به‌سبب آنكه امكان اذیت و آزار [[خانواده]] پناهندگان وجود دارد، فهرست این افراد را به هیچ‌كدام از كشورهای طرف مخاصمه نمی‌دهد<ref>شاه حسینی ، مجید (1397).معاون اجرایی وقت كمیسیون حمایت از اسرا و مفقودین ایرانی و مشاور ارشد فعلی اسناد اسرا و مفقودین سازمان اسناد و مدارك دفاع مقدس . مصاحبه</ref><ref>عزیزی، اصغر(1397).عضو كمیسیون اسرای عراقی و دبیر كمیسیون اسرا و مفقودین ایرانی .مصاحبه</ref>.


    در اوایل جنگ، دولت عراق با تشکیل اردوگاه‌های مخصوص در بعقوبه و رمادی و... از پناهندگان ایرانی، که اکثراً به‌صورت خانوادگی بودند، با حداقل معیشت نگه‌داري و حمایت می‌كرد.
== نیز نگاه کنید به ==


    ارتش عراق از برخي از اين افراد در انجام عملیات کمین، بمب‌گذاری، گرفتن اسیر، مترجمی در شنود بی‌سیم‌ها، ... در جنگ تحمیلی استفاده مي‌كرد.
* [[استخبارات و منافقین در اردوگاه موصل 1]]
* [[استخبارات و منافقین در اردوگاه موصل 2]]
* [[استخبارات و منافقین در اردوگاه موصل 3]]
* [[استخبارات و منافقین در اردوگاه موصل 4]]
* [[استخبارات و منافقین در اردوگاه الانبار]]
* [[استخبارات و منافقین در اردوگاه بعقوبه]]


 
== کتابشناسی ==
پناهندگي به سازمان منافقين
<references />'''محمدرضا كائینی'''
 
[[رده:پناهندگی]]
سازمان منافقين، پس از شكست در عمليات «فروغ جاويدان» در 3 مرداد 1367 كه منجر به تلفات زياد و كمبود شديد نيروي انساني‌شان شد، و البته پيشنهاد عراقي‌ها، با بيان وعده‌هاي پوچي همچون پناهندگي در آمريكا يا اروپا تصميم به جذب نيرو از ميان اسراي ايراني گرفت. از مردادماه 1368 با حضور مهدي ابريشم‌چي در اردوگاه‌هاي موصل و رمادي و تكريت به منظور تشويق و ترغيب اسرا به پناهندگي، در كمتر از يك ماه حدود 750 تن از اسراي ايراني به اين سازمان ‌پيوستند. ذكر اين نكته ضروري است كه تعدادي از اين پناهندگان نيز ازجمله رزمندگاني‌ هستند كه سازمان منافقين در جريان چهار عمليات كلاسيك خود (آفتاب، چلچراغ، فروغ جاويدان، و مرواريد) اسير مي‌كند. شرايط سخت اردوگاه از نظر معيشتي، بهداشتي، درمان، محيط زيست ازجمله انگيزه‌هاي اصلي اسراي پيوسته به سازمان قلمداد مي‌شود. سازمان براي جذب بيشتر اسرا، در همان سه روز اول در اردوگاه، امكانات خوبي از نظر تغذيه، پوشاك و سيگار در اختيار افراد تازه‌پيوسته قرار مي‌دهد. از شهريور تا اسفند 1369 كه آزادسازي اسرا صورت مي‌گيرد، حدود 600 نفر از اين پناهندگان ابراز پشيماني كرده و بازمي‌گردند.
[[رده:منافقین]]
 
[[رده:پناهندگی به سازمان منافقین]]
    پس از ورود سازمان منافقين به كشور عراق، براي مدت بسيار كوتاهي در اردوگاه التاش مستقر مي‌شوند؛ پس از خروج سازمان از اين اردوگاه، غيرنظامي‌هاي ايراني در اين اردوگاه اسكان مي‌يابند. رزمندگاني كه در عمليات‌هاي كلاسيك منافقين اسير مي‌شوند، مدتي در اردوگاه دِبس در خالص قرار مي‌گيرند. اما اسراي پناهنده را عمدتاً به اردوگاه اشرف مي‌برند كه منطقة وسيعي بين خانقين و مقداديه است. پس از سقوط صدام، از ميانه سال 1391 و با تعطيلي اردوگاه اشرف، اين افراد به اردوگاه ليبرتي منتقل مي‌شوند و درنهايت، از سال 1395 كل افراد به كشور آلباني مي‌روند.
[[رده:پناهندگی به کشور عراق]]
 
    صليب سرخ جهاني بدون حضور هيچ شاهدي با تمام افراد پناهنده ملاقات داشته و آمار آنها را در فهرست خود ثبت كرده است، اما براساس مقررات داخلي خود، به‌سبب آنكه امكان اذيت و آزار خانوادة پناهندگان وجود دارد، فهرست اين افراد را به هيچ‌كدام از كشورهاي طرف مخاصمه نمي‌دهد.
 
 
نگارش اين مقاله براساس گفت‌وگو با مجيد شاه‌حسيني، معاون اجرايي وقت كميسيون حمايت از اسرا و مفقودين ايراني و مشاور ارشد فعلي اسناد اسرا و مفقودين سازمان اسناد و مدارك دفاع مقدس (به تاريخ 19 دي 1397) و اصغر عزيزي، عضو كميسيون اسراي عراقي و دبير كميسيون اسرا و مفقودين ايراني (به تاريخ 22 مهر 1397) انجام شده است.
 
'''محمدرضا كائيني'''

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۰ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۱:۰۹

اسرای ایرانی كه به سازمان منافقین پناهنده شدند.

به‌طور معمول، در جنگ بین کشورها، برخی از معارضین داخلی یا مرزنشینان به کشور مقابل پناهنده می‌شوند. در موضوع پناهندگی، باید میان پناهندگان به كشور عراق و پناهندگان به سازمان مجاهدین خلق (منافقین) تمایز قائل شد.

پناهندگی به كشور عراق

با توجه به غائله کردستان و تشکیل گروهک‌های کومله و دموکرات در غرب ایران و غائله خلق عرب در جنوب ایران قبل از آغاز جنگ تحمیلی، اشتیاق و امکان پناهنده شدن به کشور عراق در میان بعضی از مخالفان نظام جمهوری اسلامی افزایش یافته بود. همچنین برخی از مرزنشینان، با توجه به علائق و مناسبات تجاری با مردم عراق با شروع جنگ تحمیلی به این کشور پناهنده شدند.براساس فهرست دریافتی از مسئولان عراقی در 1369، حدود 460 تا 470 نفر به كشور عراق پناهنده ‌شده بودند. در اوایل جنگ، دولت عراق با تشکیل اردوگاه‌های مخصوص در بعقوبه و رمادی و... از پناهندگان ایرانی، که اکثراً به‌صورت خانوادگی بودند، با حداقل معیشت نگه‌داری و حمایت می‌كرد. ارتش عراق از برخی از این افراد در انجام عملیات کمین، بمب‌گذاری، گرفتن اسیر، مترجمی در شنود بی‌سیم‌ها، ... در جنگ تحمیلی استفاده می‌كرد.

پناهندگی به سازمان منافقین

سازمان منافقین، پس از شكست در عملیات «فروغ جاویدان» در 3 مرداد 1367 كه منجر به تلفات زیاد و كمبود شدید نیروی انسانی‌شان شد، و البته پیشنهاد عراقی‌ها، با بیان وعده‌های پوچی همچون پناهندگی در آمریكا یا اروپا تصمیم به جذب نیرو از میان اسرای ایرانی گرفت. از مردادماه 1368 با حضور مهدی ابریشم‌چی در اردوگاه‌های موصل و رمادی و تكریت به منظور تشویق و ترغیب اسرا به پناهندگی، در كمتر از یك ماه حدود 750 تن از اسرای ایرانی به این سازمان ‌پیوستند. ذكر این نكته ضروری است كه تعدادی از این پناهندگان نیز ازجمله رزمندگانی‌ هستند كه سازمان منافقین در جریان چهار عملیات كلاسیك خود (آفتاب، چلچراغ، فروغ جاویدان، و مروارید) اسیر می‌كند. شرایط سخت اردوگاه از نظر معیشتی، بهداشتی، درمان، محیط زیست ازجمله انگیزه‌های اصلی اسرای پیوسته به سازمان قلمداد می‌شود. سازمان برای جذب بیشتر اسرا، در همان سه روز اول در اردوگاه، امکانات خوبی از نظر تغذیه، پوشاك و سیگار در اختیار افراد تازه‌پیوسته قرار می‌دهد. از شهریور تا اسفند 1369 كه آزادسازی اسرا صورت می‌گیرد، حدود 600 نفر از این پناهندگان ابراز پشیمانی كرده و بازمی‌گردند.

    پس از ورود سازمان منافقین به كشور عراق، برای مدت بسیار كوتاهی در اردوگاه التاش مستقر می‌شوند؛ پس از خروج سازمان از این اردوگاه، غیرنظامی‌های ایرانی در این اردوگاه اسكان می‌یابند. رزمندگانی كه در عملیات‌های كلاسیك منافقین اسیر می‌شوند، مدتی در اردوگاه دِبس در خالص قرار می‌گیرند. اما اسرای پناهنده را عمدتاً به اردوگاه اشرف می‌برند كه منطقه وسیعی بین خانقین و مقدادیه است. پس از سقوط صدام، از میانه سال 1391 و با تعطیلی اردوگاه اشرف، این افراد به اردوگاه لیبرتی منتقل می‌شوند و درنهایت، از سال 1395 كل افراد به كشور آلبانی می‌روند.

    صلیب سرخ جهانی بدون حضور هیچ شاهدی با تمام افراد پناهنده ملاقات داشته و آمار آنها را در فهرست خود ثبت كرده است، اما براساس مقررات داخلی خود، به‌سبب آنكه امكان اذیت و آزار خانواده پناهندگان وجود دارد، فهرست این افراد را به هیچ‌كدام از كشورهای طرف مخاصمه نمی‌دهد[۱][۲].

نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

  1. شاه حسینی ، مجید (1397).معاون اجرایی وقت كمیسیون حمایت از اسرا و مفقودین ایرانی و مشاور ارشد فعلی اسناد اسرا و مفقودین سازمان اسناد و مدارك دفاع مقدس . مصاحبه
  2. عزیزی، اصغر(1397).عضو كمیسیون اسرای عراقی و دبیر كمیسیون اسرا و مفقودین ایرانی .مصاحبه

محمدرضا كائینی