تنبیه ممانعت ار انجام فرایض دینی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی « === '''مقدمه''' === یکی از روش های تنبیه و شکنجه های روحی اسرا دردوران اسارت، ممانعت آنها از انجام فرایض دینی بود. === شیوه تنبیه === در اردوگاه‌ها، کلیه فعالیت‌های دینی ممنوع بود، حتی فرایض دینی و علی‌رغم عدم تصریح به ممنوعیت آن، هر اسیری که مقید به...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
یکی از روش های [[تنبیه و شکنجه]] های روحی [[اسرا]] دردوران [[اسارت و اسیران|اسارت]]، ممانعت آنها از انجام فرایض دینی بود. | |||
یکی از روش های [[تنبیه و شکنجه]] های روحی [[اسرا]] دردوران | |||
== شیوه [[تنبیه در اسارت|تنبیه]] == | |||
در اردوگاه‌ها، کلیه فعالیت‌های دینی ممنوع بود، حتی فرایض دینی و علی‌رغم عدم تصریح به ممنوعیت آن، هر اسیری که مقید به انجام فرایض دینی بود و عراقی‌ها او را مشاهده می‌کردند (چون قاطبه آزادگان مقید به امور شرعی و دینی بودند ولی در مرأی و منظر عراقی‌ها نبودند)، به بهانه‌های دیگر تنبیه می‌شدند. البته عراقی‌ها برای [[نماز]] خواندن مشكلی ایجاد نمی‌كردند؛ بیشتر با عبادت‌هایی كه دسته‌جمعی بود مخالفت می‌كردند. | در اردوگاه‌ها، کلیه فعالیت‌های دینی ممنوع بود، حتی فرایض دینی و علی‌رغم عدم تصریح به ممنوعیت آن، هر [[اسیران جنگ|اسیری]] که مقید به انجام فرایض دینی بود و عراقی‌ها او را مشاهده می‌کردند (چون قاطبه آزادگان مقید به امور شرعی و دینی بودند ولی در مرأی و منظر عراقی‌ها نبودند)، به بهانه‌های دیگر [[تنبیه در اسارت|تنبیه]] می‌شدند. البته عراقی‌ها برای [[نماز]] خواندن مشكلی ایجاد نمی‌كردند؛ بیشتر با عبادت‌هایی كه دسته‌جمعی بود مخالفت می‌كردند. | ||
نیز نگاه کنید به | == نیز نگاه کنید به == | ||
* [[تنبیه و شکنجه]] | |||
* [[تنبیه و شکنجه های روحی]] | |||
* [[تنبیه در اسارت]] | |||
* [[شکنجه در اسارت]] | |||
== کتابشناسی == | |||
[[رده:تنبیه ممانعت ار انجام فرایض دینی]] | |||
[[رده:تنبیه و شکنجه های روحی]] | |||
نسخهٔ ۲۰ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۳:۵۵
یکی از روش های تنبیه و شکنجه های روحی اسرا دردوران اسارت، ممانعت آنها از انجام فرایض دینی بود.
شیوه تنبیه
در اردوگاه‌ها، کلیه فعالیت‌های دینی ممنوع بود، حتی فرایض دینی و علی‌رغم عدم تصریح به ممنوعیت آن، هر اسیری که مقید به انجام فرایض دینی بود و عراقی‌ها او را مشاهده می‌کردند (چون قاطبه آزادگان مقید به امور شرعی و دینی بودند ولی در مرأی و منظر عراقی‌ها نبودند)، به بهانه‌های دیگر تنبیه می‌شدند. البته عراقی‌ها برای نماز خواندن مشكلی ایجاد نمی‌كردند؛ بیشتر با عبادت‌هایی كه دسته‌جمعی بود مخالفت می‌كردند.