تشنه و گرسنه نگه داشتن اسرا: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی آزادگان
(صفحه‌ای تازه حاوی « === '''مقدمه''' === === شیوه تنبیه === برخلاف مقررات بین‌المللی (مواد 26 تا 27 و مواد 129 الی 131 کنوانسیون سوم ژنو)، اسیران جنگی ایرانی در طول دوران اسارت خود طعم تشنگی و گرسنگی مفرط را چشیده‌اند. ابتدای اسارت و اسیران|ا...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:


=== '''مقدمه''' ===
برخلاف مقررات بین‌المللی (مواد 26 تا 27 و مواد 129 الی 131 کنوانسیون سوم ژنو)، اسیران جنگی ایرانی در طول دوران [[اسارت و اسیران|اسارت]] خود طعم تشنگی و گرسنگی مفرط را چشیده‌اند. ابتدای [[اسارت و اسیران|اسارت]] تا مدت زیادی هیچ‌گاه عطش از میان نمی‌رفت.


=== شیوه [[تنبیه در اسارت|تنبیه]] ===
عراقی‌ها گاهی با بهانه‌هایی [[آب]] موجود در آسایشگاه را با ریختن مواد شوینده و خارج کردن مواد غذایی و بستن درها، تا چند روز [[اسرا]] را در وضعیت دشواری قرار می‌دادند. <blockquote>«سرباز عراقی در قمقمه را باز کرد و به سرگرد بعثی داد، مقدار کمی [[آب]] ریخت روی سرم، طوری‌که سردی [[آب]] را حس کردم. نگاهم به دستش بود که [[آب]] قمقمه را در مقابل زبان عطش‌زده‌ام به زمین ریخت.» <ref>حسینی‌پور، سید ناصر (1395). [[پایی که جا ماند]]. چاپ 58، تهران: سوره مهر،ص.80 و367.</ref></blockquote>
برخلاف مقررات بین‌المللی (مواد 26 تا 27 و مواد 129 الی 131 کنوانسیون سوم ژنو)، اسیران جنگی ایرانی در طول دوران [[اسارت و اسیران|اسارت]] خود طعم تشنگی و گرسنگی مفرط را چشیده‌اند. ابتدای [[اسارت و اسیران|اسارت]] تا مدت زیادی هیچ‌گاه عطش از میان نمی‌رفت. عراقی‌ها گاهی با بهانه‌هایی [[آب]] موجود در آسایشگاه را با ریختن مواد شوینده و خارج کردن مواد غذایی و بستن درها، تا چند روز [[اسرا]] را در وضعیت دشواری قرار می‌دادند. «سرباز عراقی در قمقمه را باز کرد و به سرگرد بعثی داد، مقدار کمی [[آب]] ریخت روی سرم، طوری‌که سردی [[آب]] را حس کردم. نگاهم به دستش بود که [[آب]] قمقمه را در مقابل زبان عطش‌زده‌ام به زمین ریخت.» <ref>حسینی‌پور، سید ناصر (1395). [[پایی که جا ماند]]. چاپ 58، تهران: سوره مهر،ص.80 و367.</ref>


نیز نگاه کنید به [[تنبیه و شکنجه های روحی]]
== نیز نگاه کنید به ==


=== کتابشناسی ===
* [[تنبیه و شکنجه]]
 
* [[تنبیه و شکنجه های روحی]]
 
* [[تنبیه در اسارت]]
 
* [[شکنجه در اسارت]]
 
* [[تنبیه و شکنجه های جسمی]]
 
== کتابشناسی ==
<references />مراد شفیعی
[[رده:تشنه و گرسنه نگه داشتن اسرا]]
[[رده:تنبیه و شکنجه های روحی]]
[[رده:اسرا]]
[[رده:بیماری‌های روحی‌روانی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۱ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۰:۰۰

برخلاف مقررات بین‌المللی (مواد 26 تا 27 و مواد 129 الی 131 کنوانسیون سوم ژنو)، اسیران جنگی ایرانی در طول دوران اسارت خود طعم تشنگی و گرسنگی مفرط را چشیده‌اند. ابتدای اسارت تا مدت زیادی هیچ‌گاه عطش از میان نمی‌رفت.

عراقی‌ها گاهی با بهانه‌هایی آب موجود در آسایشگاه را با ریختن مواد شوینده و خارج کردن مواد غذایی و بستن درها، تا چند روز اسرا را در وضعیت دشواری قرار می‌دادند.

«سرباز عراقی در قمقمه را باز کرد و به سرگرد بعثی داد، مقدار کمی آب ریخت روی سرم، طوری‌که سردی آب را حس کردم. نگاهم به دستش بود که آب قمقمه را در مقابل زبان عطش‌زده‌ام به زمین ریخت.» [۱]

نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

  1. حسینی‌پور، سید ناصر (1395). پایی که جا ماند. چاپ 58، تهران: سوره مهر،ص.80 و367.

مراد شفیعی