شرایط حمام رفتن اسرا: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
از بزرگ‌ترین معضلات دوران [[اسارت و اسیران|اسارت]]، وضعیت بهداشتی وخیم اردوگاه‌ها بود. یکی از این مشکلات بهداشتی، که منجر به شیوع انواع بیماری‌های روحی و جسمی در میان [[اسرا]] می‌شد، مسئله [[حمام در اسارت|حمام]] آنان بود. رژیم عراق از موضوع [[حمام در اسارت|حمام]] برای دست یافتن به اهداف خاصی ازجمله در هم شکستن روحیه [[مقاومت]] و پایداری [[اسرا]]، [[تنبیه در اسارت|تنبیه]] آنان و مسائلی از این دست استفاده می‌کرد و شیوه‌های متفاوتی را در این زمینه به‌کار می‌گرفت. | |||
از بزرگ‌ترین معضلات دوران [[اسارت و اسیران|اسارت]]، وضعیت بهداشتی وخیم اردوگاه‌ها بود. یکی از این مشکلات بهداشتی، که منجر به شیوع انواع بیماری‌های روحی و جسمی در میان [[اسرا]] می‌شد، مسئله حمام آنان بود. رژیم عراق از موضوع حمام برای دست یافتن به اهداف خاصی ازجمله در هم شکستن روحیه [[مقاومت]] و پایداری | |||
== شرایط [[حمام در اسارت|حمام]] رفتن == | |||
در بعضی از [[اردوگاه]] ها درباره حمام رفتنِ اسیران سختگیری‌هایی می‌شد و قوانینی وجود داشت. البتّه شدّت آن در [[اردوگاه]] های مختلف، متفاوت بود. اگر فردی به این قوانین عمل نمی‌کرد، [[تنبیه در اسارت|تنبیه]] می‌شد. البته این محدودیت‌ها کم و زیاد می‌شد؛ گاهی حرف زدن در حمام ممنوع بود و حضور بیشتر از پنج دقیقه در حمام امكان‌پذیر نبود. گاهی هم شستن لباس در حمام ممنوع می‌شد. | در بعضی از [[اردوگاه]] ها درباره [[حمام در اسارت|حمام]] رفتنِ [[اسیران جنگ|اسیران]] سختگیری‌هایی می‌شد و قوانینی وجود داشت. البتّه شدّت آن در [[اردوگاه]] های مختلف، متفاوت بود. اگر فردی به این قوانین عمل نمی‌کرد، [[تنبیه در اسارت|تنبیه]] می‌شد. البته این محدودیت‌ها کم و زیاد می‌شد؛ گاهی حرف زدن در [[حمام در اسارت|حمام]] ممنوع بود و حضور بیشتر از پنج دقیقه در [[حمام در اسارت|حمام]] امكان‌پذیر نبود. گاهی هم شستن لباس در [[حمام در اسارت|حمام]] ممنوع می‌شد. | ||
نوبرانی (1391) در کتاب "رنج و گنج "گفته است که چون اکثر اسیران بیش از یک لباس نداشتند، مجبور بودند که لباس‌ها را زیر دوش با عجله شسته و همان‌طور خیس بپوشند و زیر آفتاب قدم بزنند تا لباس‌ها خشک شوند. بعداً اعلام کردند که فقط صبح‌ها بعد از شست‌وشوی ظروف می‌توانیم لباس بشوییم. گاهی‌وقت‌ها نوبت به ما نمی‌رسید و لباس‌ها را باید همان‌طور چرک برمی‌گرداندیم و می‌پوشیدیم... بعضی روزها هم [[آب]] قطع می‌شد و لباس‌ها با کف روی دستمان می‌ماند. جیره ما برای یک ماهی ک بسته پودر برای ده نفر و یک صابون برای دو نفر بود.<ref>نوبرانی، امیر (1391). رنج و گنج. تهران: پیام آزادگان.</ref> | نوبرانی (1391) در کتاب "[[رنج و گنج(کتاب)|رنج و گنج]] "گفته است که<blockquote>چون اکثر اسیران بیش از یک لباس نداشتند، مجبور بودند که لباس‌ها را زیر دوش با عجله شسته و همان‌طور خیس بپوشند و زیر آفتاب قدم بزنند تا لباس‌ها خشک شوند. بعداً اعلام کردند که فقط صبح‌ها بعد از شست‌وشوی ظروف می‌توانیم لباس بشوییم. گاهی‌وقت‌ها نوبت به ما نمی‌رسید و لباس‌ها را باید همان‌طور چرک برمی‌گرداندیم و می‌پوشیدیم... بعضی روزها هم [[آب]] قطع می‌شد و لباس‌ها با کف روی دستمان می‌ماند. جیره ما برای یک ماهی ک بسته پودر برای ده نفر و یک صابون برای دو نفر بود.<ref>نوبرانی، امیر (1391). [[رنج و گنج(کتاب)|رنج و گنج]]. تهران: [https://www.mfpa.ir/fa/library پیام آزادگان].</ref></blockquote> | ||
== وضعیت حمام‌ها == | |||
حمام‌ها عموماً تاریک بود و برق و رختکن نداشت و [[اسرا]] مجبور بودند لباس‌ها و حوله خود را روی دیوارهای کوتاه سیمانی دوش‌ها قرار دهند. | حمام‌ها عموماً تاریک بود و برق و رختکن نداشت و [[اسرا]] مجبور بودند لباس‌ها و حوله خود را روی دیوارهای کوتاه سیمانی دوش‌ها قرار دهند. | ||
نیز نگاه کنید به [[شست وشو و حمام]] | == گرم کردن [[آب]] == | ||
اسرا برای تهیه [[آب]] گرم از شیوه‌های مختلفی استفاده می‌كردند؛ یکی از این شیوه‌ها گرم كردن [[آب]] به‌وسیله المنت بود. برای ساخت المنت، از سیم برقی که روکار کشیده شده بود و دو قاشق فلزی استفاده می‌کردند و مخفیانه در داخل آسایشگاه [[آب]] گرم می‌كردند<ref>شورای علمی [[دانشنامه آزادگان]].(1399).[[دانشنامه آزادگان]]: اسیران ایرانی آزاد شده در [[جنگ تحمیلی عراق علیه ایران|جنگ عراق علیه ایران]].تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی؛ [https://www.mfpa.ir/fa/library پیام آزادگان]،</ref>. | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[شست وشو و حمام]] | |||
== کتابشناسی == | |||
<references />سهیلا علی ین | <references />سهیلا علی ین | ||
[[رده:شرایط حمام رفتن اسرا]] | |||
[[رده:شست‌وشو و حمام]] | |||
[[رده:حمام در اسارت]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۱۷
از بزرگ‌ترین معضلات دوران اسارت، وضعیت بهداشتی وخیم اردوگاه‌ها بود. یکی از این مشکلات بهداشتی، که منجر به شیوع انواع بیماری‌های روحی و جسمی در میان اسرا می‌شد، مسئله حمام آنان بود. رژیم عراق از موضوع حمام برای دست یافتن به اهداف خاصی ازجمله در هم شکستن روحیه مقاومت و پایداری اسرا، تنبیه آنان و مسائلی از این دست استفاده می‌کرد و شیوه‌های متفاوتی را در این زمینه به‌کار می‌گرفت.
شرایط حمام رفتن
در بعضی از اردوگاه ها درباره حمام رفتنِ اسیران سختگیری‌هایی می‌شد و قوانینی وجود داشت. البتّه شدّت آن در اردوگاه های مختلف، متفاوت بود. اگر فردی به این قوانین عمل نمی‌کرد، تنبیه می‌شد. البته این محدودیت‌ها کم و زیاد می‌شد؛ گاهی حرف زدن در حمام ممنوع بود و حضور بیشتر از پنج دقیقه در حمام امكان‌پذیر نبود. گاهی هم شستن لباس در حمام ممنوع می‌شد.
نوبرانی (1391) در کتاب "رنج و گنج "گفته است که
چون اکثر اسیران بیش از یک لباس نداشتند، مجبور بودند که لباس‌ها را زیر دوش با عجله شسته و همان‌طور خیس بپوشند و زیر آفتاب قدم بزنند تا لباس‌ها خشک شوند. بعداً اعلام کردند که فقط صبح‌ها بعد از شست‌وشوی ظروف می‌توانیم لباس بشوییم. گاهی‌وقت‌ها نوبت به ما نمی‌رسید و لباس‌ها را باید همان‌طور چرک برمی‌گرداندیم و می‌پوشیدیم... بعضی روزها هم آب قطع می‌شد و لباس‌ها با کف روی دستمان می‌ماند. جیره ما برای یک ماهی ک بسته پودر برای ده نفر و یک صابون برای دو نفر بود.[۱]
وضعیت حمام‌ها
حمام‌ها عموماً تاریک بود و برق و رختکن نداشت و اسرا مجبور بودند لباس‌ها و حوله خود را روی دیوارهای کوتاه سیمانی دوش‌ها قرار دهند.
گرم کردن آب
اسرا برای تهیه آب گرم از شیوه‌های مختلفی استفاده می‌كردند؛ یکی از این شیوه‌ها گرم كردن آب به‌وسیله المنت بود. برای ساخت المنت، از سیم برقی که روکار کشیده شده بود و دو قاشق فلزی استفاده می‌کردند و مخفیانه در داخل آسایشگاه آب گرم می‌كردند[۲].
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ نوبرانی، امیر (1391). رنج و گنج. تهران: پیام آزادگان.
- ↑ شورای علمی دانشنامه آزادگان.(1399).دانشنامه آزادگان: اسیران ایرانی آزاد شده در جنگ عراق علیه ایران.تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی؛ پیام آزادگان،
سهیلا علی ین