اعتراض به شکنجه و آزار اسیران: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی « === '''شکنجه و آزار اسیران''' === شکنجه امری عادی در اردوگاههای اسرا بود طوری‌که هر امر کوچکی بهانه‌ای می‌شد برای شکنجه اسیران ایرانی به‌دست عراقی‌ها. یکی از موارد شکنجه در اردوگاههای عراقی «قانون سربه‌زیری» بود؛ به‌این‌صورت که اسرای...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
هر عملی است که به واسطهٔ آن و تعمداً درد و رنجی شدید، خواه جسمی یا روحی، بر فرد اعمال شود، آن هم برای اهدافی چون کسب اطلاعات یا اعتراف‌گیری از او یا از یک شخص ثالث، یا با هدف تنبیه او به دلیل انجام عملی که او یا شخص ثالثی مرتکب شده، یا مظنون به ارتکاب آن است، یا با هدف ارعاب و واداشتن او یا شخص ثالث (به انجام کاری)، یا برای هر دلیلی که بر پایه تبعیض از هر نوعی باشد، به ویژه هنگامی که چنین درد و رنجی از سوی یک مقام یا فرد دیگری برخوردار از سمتی رسمی یا به تحریک یا رضایت یا قبول وی اعمال شده باشد، را [[شکنجه]] می گویند<ref name=":1">شکنجه (1402).ویکی پدیا. قابل بازیابی از<nowiki/>https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B4%DA%A9%D9%86%D8%AC%D9%87</ref>. | |||
== | == تاریخچه [[شکنجه]] == | ||
در طول تاریخ، عنصر [[شکنجه]] از جمله مهم‌ترین وسایل ایجاد رعب و وحشت در میان مردم از حکومت‌ها و نظام‌های مختلف جامعه بشری بوده که هنوز هم این روش‌های قرون وسطایی در برخی کشورهای جهان ادامه دارد. پیامبران و افراد مورد احترام مذهبی مشهوری از جمله مریم مجدلیه و عیسی مسیح در دین مسیحیت، و در دین اسلام سمیه دختر خباب مادر عمار و پدرش یاسر از دیگر قربانیان [[شکنجه]] هستند. | |||
در طول تاریخ، فلاسفه و دانشمندان مشهوری از جمله ارسطو، گالیله و فرانسیس بیکن از مشهورترین قربانیان [[شکنجه]] دولتی هستند که توسط نظام‌های وقت و بعضاً توتالیتر مذهبی و در دادگاه‌های قرون وسطایی به زیر دستگاه [[شکنجه]] سپرده می‌شدند<ref name=":1" />. | |||
=== کتابشناسی == | == [[شکنجه در اسارت]] == | ||
[[شکنجه]] امری عادی در اردوگاههای [[اسرا]] بود طوری‌که هر امر کوچکی بهانه‌ای می‌شد برای [[شکنجه]] [[اسیران جنگ|اسیران ایرانی]] به‌دست عراقی‌ها. یکی از موارد [[شکنجه]] در اردوگاههای عراقی «قانون سربه‌زیری» بود؛ به‌این‌صورت که اسرای ایرانی ملزم بودند که در برابر عراقی‌ها همیشه سرشان پایین باشد و در‌صورتی‌که این قانون اطاعت نمی‌شد، شکنجه‌های سخت‌تری در انتظار آنها بود. عراقی‌ها اسیران ایرانی را به بهانه‌ای کوچک روزها در تشنگی و گرسنگی نگه می‌داشتند و پس از آن، با باتوم و کابل به شکنجه آنها می‌پرداختند طوری‌که یکی از اسیران در زیر شکنجه‌های آنها و آن هم به‌خاطر یادآوری منشور ژنو درباره اسیران جان خود را از دست داد<ref name=":0">درویشی، فرهاد (1391). جنگ ایران و عراق، پرسش‌ها و پاسخ‌ها. تهران: مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ.</ref> | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
* [[اعتراض]] | |||
* [[انواع اعتراضات اسرا]] | |||
* [[تنبیه و شکنجه]] | |||
* [[اعتراض به شکنجه های روحی و روانی در اردوگاه ها]] | |||
== کتابشناسی == | |||
<references />مجید فصیحی هرندی | |||
[[رده:اعتراض به شکنجه و آزار اسیران]] | |||
[[رده:اعتراض]] | |||
[[رده:اسیران جنگ]] | |||
[[رده:شکنجه]] | |||
[[رده:شکنجه در اسارت]] | |||
[[رده:انواع اعتراضات اسرا]] | |||
[[رده:اسارت و اسیران]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۳۲
هر عملی است که به واسطهٔ آن و تعمداً درد و رنجی شدید، خواه جسمی یا روحی، بر فرد اعمال شود، آن هم برای اهدافی چون کسب اطلاعات یا اعتراف‌گیری از او یا از یک شخص ثالث، یا با هدف تنبیه او به دلیل انجام عملی که او یا شخص ثالثی مرتکب شده، یا مظنون به ارتکاب آن است، یا با هدف ارعاب و واداشتن او یا شخص ثالث (به انجام کاری)، یا برای هر دلیلی که بر پایه تبعیض از هر نوعی باشد، به ویژه هنگامی که چنین درد و رنجی از سوی یک مقام یا فرد دیگری برخوردار از سمتی رسمی یا به تحریک یا رضایت یا قبول وی اعمال شده باشد، را شکنجه می گویند[۱].
تاریخچه شکنجه
در طول تاریخ، عنصر شکنجه از جمله مهم‌ترین وسایل ایجاد رعب و وحشت در میان مردم از حکومت‌ها و نظام‌های مختلف جامعه بشری بوده که هنوز هم این روش‌های قرون وسطایی در برخی کشورهای جهان ادامه دارد. پیامبران و افراد مورد احترام مذهبی مشهوری از جمله مریم مجدلیه و عیسی مسیح در دین مسیحیت، و در دین اسلام سمیه دختر خباب مادر عمار و پدرش یاسر از دیگر قربانیان شکنجه هستند.
در طول تاریخ، فلاسفه و دانشمندان مشهوری از جمله ارسطو، گالیله و فرانسیس بیکن از مشهورترین قربانیان شکنجه دولتی هستند که توسط نظام‌های وقت و بعضاً توتالیتر مذهبی و در دادگاه‌های قرون وسطایی به زیر دستگاه شکنجه سپرده می‌شدند[۱].
شکنجه در اسارت
شکنجه امری عادی در اردوگاههای اسرا بود طوری‌که هر امر کوچکی بهانه‌ای می‌شد برای شکنجه اسیران ایرانی به‌دست عراقی‌ها. یکی از موارد شکنجه در اردوگاههای عراقی «قانون سربه‌زیری» بود؛ به‌این‌صورت که اسرای ایرانی ملزم بودند که در برابر عراقی‌ها همیشه سرشان پایین باشد و در‌صورتی‌که این قانون اطاعت نمی‌شد، شکنجه‌های سخت‌تری در انتظار آنها بود. عراقی‌ها اسیران ایرانی را به بهانه‌ای کوچک روزها در تشنگی و گرسنگی نگه می‌داشتند و پس از آن، با باتوم و کابل به شکنجه آنها می‌پرداختند طوری‌که یکی از اسیران در زیر شکنجه‌های آنها و آن هم به‌خاطر یادآوری منشور ژنو درباره اسیران جان خود را از دست داد[۲]
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ شکنجه (1402).ویکی پدیا. قابل بازیابی ازhttps://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B4%DA%A9%D9%86%D8%AC%D9%87
- ↑ درویشی، فرهاد (1391). جنگ ایران و عراق، پرسش‌ها و پاسخ‌ها. تهران: مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ.
مجید فصیحی هرندی