عکس های صلیب سرخ: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی « ===مقدمه === ===عکس‌های سازمان صلیب سرخ جهانی=== این دسته از عکس‌ها در اردوگاه‌هایی رواج داشت که نمایندگان صلیب سرخ از آن بازدید کرده و از اسرا ثبت‌نام به‌عمل آورده بودند. در چنین اردوگاه‌هایی عکسی از اسیر، به‌وسیله نمایندگان این سازمان تهیه...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
این دسته از [[عکس|عکس]]<nowiki/>ها در اردوگاه‌هایی رواج داشت که نمایندگان [[صلیب سرخ]] از آن بازدید کرده و از [[اسرا]] ثبت‌نام به‌عمل آورده بودند. در چنین اردوگاه‌هایی عکسی از اسیر، به‌وسیله نمایندگان این سازمان تهیه می‌شد و با همکاری [[هلال احمر]] ایران در اختیار [[خانواده]] او قرار می‌گرفت: <blockquote>«در هر نوبت بازدید نمایندگان کمیته بین‌المللی [[صلیب سرخ]] از [[اردوگاه]] اسرای ایرانی در عراق، ابتدا نمایندگان این سازمان [[نامه|نامه]]<nowiki/>های ارسالی از ایران را بین [[اسرا]] توزیع می‌کردند. امکان داشت که همراه این [[نامه|نامه]]<nowiki/>ها [[عکس]] هم ارسال شده باشد.» <ref name=":1">داعی، علی (1387). [[نقض حقوق اسیران جنگی ایرانی و مسئولیت بین‌المللی دولت عراق]]. تهران: [https://www.mfpa.ir/fa/library پیام آزادگان].</ref>. </blockquote>گاهی [[اسرا]] [[عکس|عکس]]<nowiki/>های دسته‌جمعی می‌گرفتند و زمانی هم پیش می‌آمد که خانواده اسیر همراه یک نامه، عکسی از خودشان می‌فرستادند که در اختیار اسیر قرار می‌گرفت و البته [[اسرا]] در خلوت خود ساعت‌ها به تماشای این عکس‌ها می‌نشستند که در تسکین آلام روحی‌شان تأثیر بسزایی داشت، اما همین عکس‌هایی که در قانون اردوگاه‌های صلیب‌دیده آزاد بود، گاه و بی‌گاه و به‌علل غیرمنطقی به‌وسیله نگهبانان عراقی ممنوع می‌شد. عراقی‌ها به بهانه‌های مختلف و برای آزار رساندن به اسیر، در مقابل چشمان او [[عکس]] را دور می‌انداختند که همین موضوع موجبات ناراحتی روحی و [[افسردگی در اسارت|افسردگی]] فرد را فراهم می‌کرد<ref name=":2">ذكریایی، مریم سادات (1390). هفت سین روی خاک. مازندران: ساری.</ref>. | |||
این دسته از | |||
نیز نگاه کنید به | == نیز نگاه کنید به == | ||
* [[عکس]] | |||
* [[صلیب سرخ]] | |||
== کتابشناسی == | |||
<references />مریم سادات ذکریایی | |||
[[رده:عکس های صلیب سرخ]] | |||
[[رده:عکس]] | |||
[[رده:صلیب سرخ]] | |||
[[رده:اسرا]] | |||
[[رده:اسارت و اسیران]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۵۳
این دسته از عکس‌ها در اردوگاه‌هایی رواج داشت که نمایندگان صلیب سرخ از آن بازدید کرده و از اسرا ثبت‌نام به‌عمل آورده بودند. در چنین اردوگاه‌هایی عکسی از اسیر، به‌وسیله نمایندگان این سازمان تهیه می‌شد و با همکاری هلال احمر ایران در اختیار خانواده او قرار می‌گرفت:
«در هر نوبت بازدید نمایندگان کمیته بین‌المللی صلیب سرخ از اردوگاه اسرای ایرانی در عراق، ابتدا نمایندگان این سازمان نامه‌های ارسالی از ایران را بین اسرا توزیع می‌کردند. امکان داشت که همراه این نامه‌ها عکس هم ارسال شده باشد.» [۱].
گاهی اسرا عکس‌های دسته‌جمعی می‌گرفتند و زمانی هم پیش می‌آمد که خانواده اسیر همراه یک نامه، عکسی از خودشان می‌فرستادند که در اختیار اسیر قرار می‌گرفت و البته اسرا در خلوت خود ساعت‌ها به تماشای این عکس‌ها می‌نشستند که در تسکین آلام روحی‌شان تأثیر بسزایی داشت، اما همین عکس‌هایی که در قانون اردوگاه‌های صلیب‌دیده آزاد بود، گاه و بی‌گاه و به‌علل غیرمنطقی به‌وسیله نگهبانان عراقی ممنوع می‌شد. عراقی‌ها به بهانه‌های مختلف و برای آزار رساندن به اسیر، در مقابل چشمان او عکس را دور می‌انداختند که همین موضوع موجبات ناراحتی روحی و افسردگی فرد را فراهم می‌کرد[۲].
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ داعی، علی (1387). نقض حقوق اسیران جنگی ایرانی و مسئولیت بین‌المللی دولت عراق. تهران: پیام آزادگان.
- ↑ ذكریایی، مریم سادات (1390). هفت سین روی خاک. مازندران: ساری.
مریم سادات ذکریایی