آوارگان اردوگاه موصل: تفاوت میان نسخه‌ها
A-hamidian (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:2222571 965.jpg|بندانگشتی|آوارگان جنگ]] | [[پرونده:2222571 965.jpg|بندانگشتی|آوارگان جنگ]] | ||
[[آوارگان، اردوگاه|آوارگان جنگی]] در سطح گسترده به کسانی گفته می‌شود که در زمان جنگ، زندگی و کاشانه خود را رها و به جاهای امن مهاجرت كنند. [[آوارگان، اردوگاه|آوارگان جنگ‌‌زده]] افرادی غیرنظامی هستند که کشورشان مورد تهاجم و جنگ واقع شده، خودشان به‌همراه [[خانواده]] و فرزندان به [[اسارت و اسیران|اسارت]] نیروهای دشمن درآمدند و در اردوگاه‌های کشورِ متجاوز نگه‌داری می‌شوند. [[اردوگاه موصل، جلد3(کتاب)|اردوگاه موصل]] یکی از اردوگاه هایی بود که در زمان [[جنگ تحمیلی عراق علیه ایران]]، [[آوارگان، اردوگاه|آوارگان جنگی]] را نگه داری می کرد. | [[آوارگان، اردوگاه|آوارگان جنگی]] در سطح گسترده به کسانی گفته می‌شود که در زمان جنگ، زندگی و کاشانه خود را رها و به جاهای امن مهاجرت كنند. [[آوارگان، اردوگاه|آوارگان جنگ‌‌زده]] افرادی غیرنظامی هستند که کشورشان مورد تهاجم و جنگ واقع شده، خودشان به‌همراه [[خانواده]] و فرزندان به [[اسارت و اسیران|اسارت]] نیروهای دشمن درآمدند و در اردوگاه‌های کشورِ متجاوز نگه‌داری می‌شوند. [[اردوگاه موصل، جلد3(کتاب)|اردوگاه موصل]] یکی از اردوگاه هایی بود که در زمان [[جنگ تحمیلی عراق علیه ایران]]، [[آوارگان، اردوگاه|آوارگان جنگی]] را نگه داری می کرد. | ||
=== [[اردوگاه موصل 3]] | == اردوگاه موصل == | ||
در [[اردوگاه موصل 3]]، سی نفر از فِرَق غیراسلامی غرب كشور هم، که اسیر جنگی نبودند، نگه‌داری می‌شدند. عراق در اوایل جنگ، اینها را از مرز کردستان جمع و به‌عنوان [[اسیران جنگ|اسیر]] معرفی کرده بود. | در این [[اردوگاه]]، اسرای خانوادگی و عادی- غیرنظامی اسیرشده در شهرهای محاصره‌شده یا جاده‌ها، همین‌طور مرزنشینان اسیرشده و افرادی که در ازای یک گونی شکر، پیاز، سیب‌زمینی، صیفی‌جات، حتی حیواناتی نظیر الاغ به عراقی‌ها فروخته شده بودند، در کنار اسرای جنگی- نظامی نگه‌داری می‌شدند<ref>سالمی‌نژاد، عبدالرضا (1387). شهردار اردوگاه. تهران: پیام آزادگان،ص.59-62 و156.</ref> <ref>مبهوتی، احمد (1389). [[دیار غربت(کتاب)|دیار غربت]]. چ دوم، تهران: پیام آزادگان ،ص.194 و 273.</ref>.قبل از جنگ، دموکرات‌ها افرادی از اهالی شهرها را در کردستان [[اسیران جنگ|اسیر]] کردند، در ازای یکی دو کیسه آرد یا شکر به عراقی‌ها می‌فروختند! بعدها عراقی‌ها به‌خاطر اینکه بتوانند [[اسیران جنگ|اسیر]] بیشتری بگیرند، بعضی از همین دموکرات‌ها را به [[اسارت و اسیران|اسارت]] می‌گرفتند. | ||
== [[اردوگاه موصل 3]] == | |||
در [[اردوگاه موصل 3]]، سی نفر از فِرَق غیراسلامی غرب كشور هم، که [[اسیران جنگ|اسیر جنگی]] نبودند، نگه‌داری می‌شدند. عراق در اوایل جنگ، اینها را از مرز کردستان جمع و به‌عنوان [[اسیران جنگ|اسیر]] معرفی کرده بود. | |||
همین‌طور از اهالی روستاها و شهرهای مرزی، که بیشترشان پیر و بعضاً پدر و پسر بودند، با هم در [[اردوگاه]] نگه‌داری می‌شدند<ref>نیری، حسین (1393). بزرگمرد کوچک. چ پنجم، تهران: سوره مهر،ص.77</ref> <ref>قلی‌زاده علیار، رضا (1388). من از موصل آمده‌ام. تهران: شاهد،ص.110 و124.</ref> . | همین‌طور از اهالی روستاها و شهرهای مرزی، که بیشترشان پیر و بعضاً پدر و پسر بودند، با هم در [[اردوگاه]] نگه‌داری می‌شدند<ref>نیری، حسین (1393). بزرگمرد کوچک. چ پنجم، تهران: سوره مهر،ص.77</ref> <ref>قلی‌زاده علیار، رضا (1388). من از موصل آمده‌ام. تهران: شاهد،ص.110 و124.</ref> . | ||
== [[اردوگاه موصل 1]] == | |||
در [[اردوگاه موصل 1|موصل 1]] نیز افرادی از مردم عادی پیر و جوان، زن و مرد و کودک از شهرها و روستاهای مرزی و عده‌ای هم قاچاقچی، | در [[اردوگاه موصل 1|موصل 1]] نیز افرادی از مردم عادی پیر و جوان، زن و مرد و کودک از شهرها و روستاهای مرزی و عده‌ای هم قاچاقچی، اراذل و اوباش به [[اسارت و اسیران|اسارت]] گرفته شده یا پناهنده شده بودند، نگه‌داری می‌شدند. عراق برای بالا بردن [[آمار]] [[اسرا]]، آنها را هم به‌اصرار در فهرست [[اسرای آشکار|اسرای جنگی]] [[صلیب سرخ]] وارد کرده بود<ref>زین‌العابدین، مسعود (1392). تجمع ممنوع. تهران: سوره مهر،ص.113.</ref>. | ||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
* [[آوارگان، اردوگاه]] | * [[آوارگان، اردوگاه]] | ||
* [[اردوگاه]] | |||
* [[آوارگان اردوگاه مردمی التاش]] | |||
* [[آوارگان پاسگاه مرزی تنومه]] | |||
* [[آوارگان اردوگاه رمادی]] | |||
* [[آوارگان اردوگاه العماره]] | |||
* [[آوارگان زندان الرشید]] | |||
* [[صلیب سرخ]] | * [[صلیب سرخ]] | ||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
<references />وحید آقا کرمی | <references />وحید آقا کرمی | ||
[[رده:آوارگان اردوگاه موصل]] | |||
[[رده:آوارگان، اردوگاه]] | |||
[[رده:اردوگاه موصل 1]] | |||
[[رده:اردوگاه موصل 2]] | |||
[[رده:اردوگاه موصل 3]] | |||
[[رده:اردوگاه موصل 4]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۱۷
آوارگان جنگی در سطح گسترده به کسانی گفته می‌شود که در زمان جنگ، زندگی و کاشانه خود را رها و به جاهای امن مهاجرت كنند. آوارگان جنگ‌‌زده افرادی غیرنظامی هستند که کشورشان مورد تهاجم و جنگ واقع شده، خودشان به‌همراه خانواده و فرزندان به اسارت نیروهای دشمن درآمدند و در اردوگاه‌های کشورِ متجاوز نگه‌داری می‌شوند. اردوگاه موصل یکی از اردوگاه هایی بود که در زمان جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، آوارگان جنگی را نگه داری می کرد.
اردوگاه موصل
در این اردوگاه، اسرای خانوادگی و عادی- غیرنظامی اسیرشده در شهرهای محاصره‌شده یا جاده‌ها، همین‌طور مرزنشینان اسیرشده و افرادی که در ازای یک گونی شکر، پیاز، سیب‌زمینی، صیفی‌جات، حتی حیواناتی نظیر الاغ به عراقی‌ها فروخته شده بودند، در کنار اسرای جنگی- نظامی نگه‌داری می‌شدند[۱] [۲].قبل از جنگ، دموکرات‌ها افرادی از اهالی شهرها را در کردستان اسیر کردند، در ازای یکی دو کیسه آرد یا شکر به عراقی‌ها می‌فروختند! بعدها عراقی‌ها به‌خاطر اینکه بتوانند اسیر بیشتری بگیرند، بعضی از همین دموکرات‌ها را به اسارت می‌گرفتند.
اردوگاه موصل 3
در اردوگاه موصل 3، سی نفر از فِرَق غیراسلامی غرب كشور هم، که اسیر جنگی نبودند، نگه‌داری می‌شدند. عراق در اوایل جنگ، اینها را از مرز کردستان جمع و به‌عنوان اسیر معرفی کرده بود.
همین‌طور از اهالی روستاها و شهرهای مرزی، که بیشترشان پیر و بعضاً پدر و پسر بودند، با هم در اردوگاه نگه‌داری می‌شدند[۳] [۴] .
اردوگاه موصل 1
در موصل 1 نیز افرادی از مردم عادی پیر و جوان، زن و مرد و کودک از شهرها و روستاهای مرزی و عده‌ای هم قاچاقچی، اراذل و اوباش به اسارت گرفته شده یا پناهنده شده بودند، نگه‌داری می‌شدند. عراق برای بالا بردن آمار اسرا، آنها را هم به‌اصرار در فهرست اسرای جنگی صلیب سرخ وارد کرده بود[۵].
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ سالمی‌نژاد، عبدالرضا (1387). شهردار اردوگاه. تهران: پیام آزادگان،ص.59-62 و156.
- ↑ مبهوتی، احمد (1389). دیار غربت. چ دوم، تهران: پیام آزادگان ،ص.194 و 273.
- ↑ نیری، حسین (1393). بزرگمرد کوچک. چ پنجم، تهران: سوره مهر،ص.77
- ↑ قلی‌زاده علیار، رضا (1388). من از موصل آمده‌ام. تهران: شاهد،ص.110 و124.
- ↑ زین‌العابدین، مسعود (1392). تجمع ممنوع. تهران: سوره مهر،ص.113.
وحید آقا کرمی