شرایط حمام رفتن اسرا: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی « ===شرایط حمام رفتن=== در بعضی از اردوگاه‌ها درباره حمام رفتنِ اسیران سختگیری‌هایی می‌شد و قوانینی وجود داشت. البتّه شدّت آن در اردوگاه‌های مختلف، متفاوت بود. اگر فردی به این قوانین عمل نمی‌کرد، تنبیه می‌شد. البته این محدودیت‌ها کم و زیاد می...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
===مقدمه === | |||
===شرایط حمام رفتن=== | ===شرایط حمام رفتن=== | ||
در بعضی از | در بعضی از [[اردوگاه]] ها درباره حمام رفتنِ اسیران سختگیری‌هایی می‌شد و قوانینی وجود داشت. البتّه شدّت آن در [[اردوگاه]] های مختلف، متفاوت بود. اگر فردی به این قوانین عمل نمی‌کرد، [[تنبیه در اسارت|تنبیه]] می‌شد. البته این محدودیت‌ها کم و زیاد می‌شد؛ گاهی حرف زدن در حمام ممنوع بود و حضور بیشتر از پنج دقیقه در حمام امكان‌پذیر نبود. گاهی هم شستن لباس در حمام ممنوع می‌شد. | ||
نوبرانی (1391) در کتاب رنج و گنج گفته است که چون اکثر اسیران بیش از یک لباس نداشتند، مجبور بودند که لباس‌ها را زیر دوش با عجله شسته و همان‌طور خیس بپوشند و زیر آفتاب قدم بزنند تا لباس‌ها خشک شوند. بعداً اعلام کردند که فقط صبح‌ها بعد از شست‌وشوی ظروف می‌توانیم لباس بشوییم. گاهی‌وقت‌ها نوبت به ما نمی‌رسید و لباس‌ها را باید همان‌طور چرک برمی‌گرداندیم و می‌پوشیدیم... بعضی روزها هم [[آب]] قطع می‌شد و لباس‌ها با کف روی دستمان می‌ماند. جیره ما برای یک ماهی ک بسته پودر برای ده نفر و یک صابون برای دو نفر بود.<ref>نوبرانی، امیر (1391). رنج و گنج. تهران: پیام آزادگان.</ref> | |||
===وضعیت حمام‌ها=== | ===وضعیت حمام‌ها=== | ||
حمام‌ها عموماً تاریک بود و برق و رختکن نداشت و [[اسرا]] مجبور بودند لباس‌ها و حوله خود را روی دیوارهای کوتاه سیمانی دوش‌ها قرار دهند. | حمام‌ها عموماً تاریک بود و برق و رختکن نداشت و [[اسرا]] مجبور بودند لباس‌ها و حوله خود را روی دیوارهای کوتاه سیمانی دوش‌ها قرار دهند. | ||
=== | ===گرم کردن [[آب]]=== | ||
اسرا برای تهیه [[آب]] گرم از شیوه‌های مختلفی استفاده می‌كردند؛ یکی از این شیوه‌ها گرم كردن [[آب]] به‌وسیله المنت بود. برای ساخت المنت، از سیم برقی که روکار کشیده شده بود و دو قاشق فلزی استفاده می‌کردند و مخفیانه در داخل آسایشگاه [[آب]] گرم می‌كردند. | اسرا برای تهیه [[آب]] گرم از شیوه‌های مختلفی استفاده می‌كردند؛ یکی از این شیوه‌ها گرم كردن [[آب]] به‌وسیله المنت بود. برای ساخت المنت، از سیم برقی که روکار کشیده شده بود و دو قاشق فلزی استفاده می‌کردند و مخفیانه در داخل آسایشگاه [[آب]] گرم می‌كردند. | ||
نیز نگاه کنید به [[شست وشو و حمام]] | |||
<references />سهیلا علی ین | |||
نسخهٔ ۱۲ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۲:۰۲
مقدمه
شرایط حمام رفتن
در بعضی از اردوگاه ها درباره حمام رفتنِ اسیران سختگیری‌هایی می‌شد و قوانینی وجود داشت. البتّه شدّت آن در اردوگاه های مختلف، متفاوت بود. اگر فردی به این قوانین عمل نمی‌کرد، تنبیه می‌شد. البته این محدودیت‌ها کم و زیاد می‌شد؛ گاهی حرف زدن در حمام ممنوع بود و حضور بیشتر از پنج دقیقه در حمام امكان‌پذیر نبود. گاهی هم شستن لباس در حمام ممنوع می‌شد.
نوبرانی (1391) در کتاب رنج و گنج گفته است که چون اکثر اسیران بیش از یک لباس نداشتند، مجبور بودند که لباس‌ها را زیر دوش با عجله شسته و همان‌طور خیس بپوشند و زیر آفتاب قدم بزنند تا لباس‌ها خشک شوند. بعداً اعلام کردند که فقط صبح‌ها بعد از شست‌وشوی ظروف می‌توانیم لباس بشوییم. گاهی‌وقت‌ها نوبت به ما نمی‌رسید و لباس‌ها را باید همان‌طور چرک برمی‌گرداندیم و می‌پوشیدیم... بعضی روزها هم آب قطع می‌شد و لباس‌ها با کف روی دستمان می‌ماند. جیره ما برای یک ماهی ک بسته پودر برای ده نفر و یک صابون برای دو نفر بود.[۱]
وضعیت حمام‌ها
حمام‌ها عموماً تاریک بود و برق و رختکن نداشت و اسرا مجبور بودند لباس‌ها و حوله خود را روی دیوارهای کوتاه سیمانی دوش‌ها قرار دهند.
گرم کردن آب
اسرا برای تهیه آب گرم از شیوه‌های مختلفی استفاده می‌كردند؛ یکی از این شیوه‌ها گرم كردن آب به‌وسیله المنت بود. برای ساخت المنت، از سیم برقی که روکار کشیده شده بود و دو قاشق فلزی استفاده می‌کردند و مخفیانه در داخل آسایشگاه آب گرم می‌كردند.
نیز نگاه کنید به شست وشو و حمام
- ↑ نوبرانی، امیر (1391). رنج و گنج. تهران: پیام آزادگان.
سهیلا علی ین