قاشق در اسارت: تفاوت میان نسخه‌ها
A-hamidian (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی « ===نبود قاشق=== در مواردی، در زندان‌ها یا بازداشتگاه‌ها، قاشق وجود نداشت و اسرا مجبور بودند با دست غذا بخورند. آباد<ref>آباد، معصومه (1393). من زنده‌ام، چ صدوهفتادوسوم. تهران: بروج،ص.192.</ref> در مورد نبود قاشق در زندان تنومه چنین بیان می‌کند: «......» ایجاد کرد) |
A-hamidian (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
=== کتابشناسی === | === کتابشناسی === | ||
<references />سهیلا علی ین | |||
نسخهٔ ۱۶ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۳۴
نبود قاشق
در مواردی، در زندان‌ها یا بازداشتگاه‌ها، قاشق وجود نداشت و اسرا مجبور بودند با دست غذا بخورند. آباد[۱] در مورد نبود قاشق در زندان تنومه چنین بیان می‌کند: «... چهار تا انگشتانتان را به هم بچسبانید تا از لایشان غذا نریزد و بعد لقمه کنید... .»
جعفری[۲] درباره روز دوم اسارت خود، در پادگان سپاه یکم ارتش عراق، واقع در شهر العماره، چنین می‌گوید: «صبحانه عبارت بود از ظرفی پر از مخلوط پخته و آبکی برنج و عدس؛ به نام شوربا! بدون قاشق، با تکه‌های کاغذ و کارت شناسایی و بعضی‌ها با پول، آش را خوردند.»
نیز نگاه کنید به تغذیه؛ ابتکارات و خلاقیت
کتابشناسی
- ↑ آباد، معصومه (1393). من زنده‌ام، چ صدوهفتادوسوم. تهران: بروج،ص.192.
- ↑ جعفری، مجتبی (1393). جهنّم تکریت، چ نهم. تهران: سوره مهر،ص.30.
سهیلا علی ین