ام الاسرا: تفاوت میان نسخه‌ها
A-hamidian (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «'''مسئول اداره اسرا و مفقودین جنگ در سازمان هلال احمر.''' بهجت افراز در ۱۳۱۲ در شهرستان جهرمِ استان فارس در خانواده‌ای بسیار مذهبی و متقی متولد شد. با هجوم سراسری ارتش بعث عراق، فعالیت خود را صرف جمع‌آوری هدایای نقدی و غیرنقدی مردم در این مج...» ایجاد کرد) |
A-hamidian (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''مسئول اداره اسرا و مفقودین جنگ در سازمان [[هلال احمر]].''' | '''مسئول اداره اسرا و مفقودین جنگ در سازمان [[هلال احمر]].''' | ||
بهجت افراز در ۱۳۱۲ در شهرستان جهرمِ استان فارس در خانواده‌ای بسیار مذهبی و متقی متولد شد. | [[بهجت افراز]] در ۱۳۱۲ در شهرستان جهرمِ استان فارس در خانواده‌ای بسیار مذهبی و متقی متولد شد. با هجوم سراسری ارتش بعث عراق، فعالیت خود را صرف جمع‌آوری هدایای نقدی و غیرنقدی مردم در این مجتمع برای كمك به جبهه و دفاع مقدس كرد. پس از بازنشستگی، از 1361 تا 1362 به‌صورت افتخاری در سفارت جمهوری اسلامی ایران در هند مشغول به فعالیت شد. | ||
[[بهجت افراز|افراز]] پس از بازگشت از هند، ازطرف دکتر سیف‌الله وحیددستجردی، رئیس جمعیت [[هلال احمر]]، به‌عنوان مسئول اداره [[اسرا]] و مفقودین جنگ تحمیلی دعوت به همکاری شد و تا پایان ۱۳۸۰ در این اداره خدمت كرد<ref>دوست‌كامی، فاطمه (1390). چشم تر، خاطرات بهجت افراز. تهران: پیام آزادگان.</ref>.به‌این‌ترتیب، کار اطلاع‌رسانی به خانواده [[اسرا]] و مفقودین جنگ را آغاز كرد؛ کاری كه نیازمند همكاری و هماهنگی با [[صلیب سرخ]] و جمعیت [[هلال احمر]] است. | |||
اصلی‌ترین راه ارتباطی اداره با [[اسرا]] از طریق [[نامه]] صورت می‌گرفت. در مدت 10 سال حدود شش میلیون [[نامه]] مبادله شد: «نامه‌هایی كه برای [[اسرا]] می‌فرستادیم و یا [[اسرا]] برای خانواده‌های خود می‌فرستادند، دو نوع بود: یك نوع آن، [[نامه]] آبی‌رنگ و نوع دیگر سفیدرنگ بود. این دو نوع [[نامه]]، كه ازطرف [[صلیب سرخ]] جهانی در اختیار ما قرار می‌گرفت، برای همه مردم جهان به یك‌شكل بود. نامه سفیدرنگ نامه معمولی بود كه یك‌طرف آن مشخصات فرستنده و گیرنده نوشته می‌شد و قسمت پشت آن هم دو قسمت بود، یك قسمت نامه فرستنده و یك قسمت برای پاسخ نامه بود. در نامه، شماره اسارت و دیگر مشخصات [[اسیران جنگ|اسیر]] ثبت می‌شد؛ [[اسرا]] از شماره 1 تا شماره 19555 شماره‌گذاری شده بودند. یك نامه دیگر داشتیم كه آبی‌رنگ بود. این نامه برای افراد «نگران خبر» بود؛ یعنی اگر [[خانواده]] مدتی از فرزندشان خبر نداشتند، به اداره ما می‌آمدند و نامه آبی‌رنگ را از ما می‌گرفتند و هیچ چیزی در آن نمی‌نوشتند، فقط بالای آن را امضا می‌كردند كه امضای آنها به این معنی بود كه نگرانم و برای ما نامه بدهید.» <ref name=":0">امیری، حكیمه (1378). ام‌الاسرا، خاطرات خانم بهجت افراز. تهران: مركز اسناد انقلاب اسلامی</ref> | |||
اصلی‌ترین راه ارتباطی اداره با [[اسرا]] از طریق [[نامه]] صورت می‌گرفت. در مدت 10 سال حدود شش میلیون نامه مبادله شد: «نامه‌هایی كه برای [[اسرا]] می‌فرستادیم و یا [[اسرا]] برای خانواده‌های خود می‌فرستادند، دو نوع بود: یك نوع آن، نامه آبی‌رنگ و نوع دیگر سفیدرنگ بود. این دو نوع | |||
زندگی خانم افراز در این دوران با سختی‌هایی همراه بود: از كنترل نامه‌های [[اسرا]] ازسوی [[منافقین]] ، كه اغلب در محتوا دست می‌بردند و جملاتی ناراحت‌كننده برای [[خانواده|خانواده]]<nowiki/>ها می‌نوشتند، تا كارشكنی‌ها و عدم همكاری صدام در صدور مجوز بازدید از [[اردوگاه|اردوگاه]]<nowiki/>ها، كه باعث تأخیر در دریافت نامه [[اسرا]] و ناراحتی و نگرانی [[خانواده|خانواده]]<nowiki/>ها می‌شد. اما این سختی‌ها هیچ‌گاه ایشان و همكارانشان در اداره را در راه خدمت‌رسانی به [[اسرا]] و [[خانواده|خانواده]]<nowiki/>هایشان ناامید نساخت. عینك طبی، كتاب درسی، عكس خانوادگی و كارت‌پستال ازجمله مواردی است كه برای [[اسرا]] ارسال می‌شد. | زندگی خانم افراز در این دوران با سختی‌هایی همراه بود: از كنترل نامه‌های [[اسرا]] ازسوی [[منافقین]] ، كه اغلب در محتوا دست می‌بردند و جملاتی ناراحت‌كننده برای [[خانواده|خانواده]]<nowiki/>ها می‌نوشتند، تا كارشكنی‌ها و عدم همكاری صدام در صدور مجوز بازدید از [[اردوگاه|اردوگاه]]<nowiki/>ها، كه باعث تأخیر در دریافت نامه [[اسرا]] و ناراحتی و نگرانی [[خانواده|خانواده]]<nowiki/>ها می‌شد. اما این سختی‌ها هیچ‌گاه ایشان و همكارانشان در اداره را در راه خدمت‌رسانی به [[اسرا]] و [[خانواده|خانواده]]<nowiki/>هایشان ناامید نساخت. عینك طبی، كتاب درسی، عكس خانوادگی و كارت‌پستال ازجمله مواردی است كه برای [[اسرا]] ارسال می‌شد. | ||
| خط ۲۲: | خط ۲۰: | ||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
<references />'''مسعود امیرخانی''' | |||
نسخهٔ ۳۱ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۵۰
مسئول اداره اسرا و مفقودین جنگ در سازمان هلال احمر.
بهجت افراز در ۱۳۱۲ در شهرستان جهرمِ استان فارس در خانواده‌ای بسیار مذهبی و متقی متولد شد. با هجوم سراسری ارتش بعث عراق، فعالیت خود را صرف جمع‌آوری هدایای نقدی و غیرنقدی مردم در این مجتمع برای كمك به جبهه و دفاع مقدس كرد. پس از بازنشستگی، از 1361 تا 1362 به‌صورت افتخاری در سفارت جمهوری اسلامی ایران در هند مشغول به فعالیت شد.
افراز پس از بازگشت از هند، ازطرف دکتر سیف‌الله وحیددستجردی، رئیس جمعیت هلال احمر، به‌عنوان مسئول اداره اسرا و مفقودین جنگ تحمیلی دعوت به همکاری شد و تا پایان ۱۳۸۰ در این اداره خدمت كرد[۱].به‌این‌ترتیب، کار اطلاع‌رسانی به خانواده اسرا و مفقودین جنگ را آغاز كرد؛ کاری كه نیازمند همكاری و هماهنگی با صلیب سرخ و جمعیت هلال احمر است.
اصلی‌ترین راه ارتباطی اداره با اسرا از طریق نامه صورت می‌گرفت. در مدت 10 سال حدود شش میلیون نامه مبادله شد: «نامه‌هایی كه برای اسرا می‌فرستادیم و یا اسرا برای خانواده‌های خود می‌فرستادند، دو نوع بود: یك نوع آن، نامه آبی‌رنگ و نوع دیگر سفیدرنگ بود. این دو نوع نامه، كه ازطرف صلیب سرخ جهانی در اختیار ما قرار می‌گرفت، برای همه مردم جهان به یك‌شكل بود. نامه سفیدرنگ نامه معمولی بود كه یك‌طرف آن مشخصات فرستنده و گیرنده نوشته می‌شد و قسمت پشت آن هم دو قسمت بود، یك قسمت نامه فرستنده و یك قسمت برای پاسخ نامه بود. در نامه، شماره اسارت و دیگر مشخصات اسیر ثبت می‌شد؛ اسرا از شماره 1 تا شماره 19555 شماره‌گذاری شده بودند. یك نامه دیگر داشتیم كه آبی‌رنگ بود. این نامه برای افراد «نگران خبر» بود؛ یعنی اگر خانواده مدتی از فرزندشان خبر نداشتند، به اداره ما می‌آمدند و نامه آبی‌رنگ را از ما می‌گرفتند و هیچ چیزی در آن نمی‌نوشتند، فقط بالای آن را امضا می‌كردند كه امضای آنها به این معنی بود كه نگرانم و برای ما نامه بدهید.» [۲]
زندگی خانم افراز در این دوران با سختی‌هایی همراه بود: از كنترل نامه‌های اسرا ازسوی منافقین ، كه اغلب در محتوا دست می‌بردند و جملاتی ناراحت‌كننده برای خانواده‌ها می‌نوشتند، تا كارشكنی‌ها و عدم همكاری صدام در صدور مجوز بازدید از اردوگاه‌ها، كه باعث تأخیر در دریافت نامه اسرا و ناراحتی و نگرانی خانواده‌ها می‌شد. اما این سختی‌ها هیچ‌گاه ایشان و همكارانشان در اداره را در راه خدمت‌رسانی به اسرا و خانواده‌هایشان ناامید نساخت. عینك طبی، كتاب درسی، عكس خانوادگی و كارت‌پستال ازجمله مواردی است كه برای اسرا ارسال می‌شد.
بهجت افراز به مدت 18 سال، عاشقانه و خالصانه، وقت خود را صرف خدمت به اسرا و خانواده‌هایشان كرد و در این راه از هیچ كوششی دریغ نورزید. سید علی‌اكبر ابوترابی‌فرد، سید آزادگان، به پاس این همه كوشش خستگی‌ناپذیر لقب «ام‌الاسرا» را برای خانم افراز برمی‌گزیند.
افراز نخستین فردی است كه واژه «آزاده در بند» را برای اسرای كشورمان به كار می‌بَرَد و در انتخاب نام ستادی برای رسیدگی به امور اسرا، از پیشنهاد ایشان یعنی ستاد رسیدگی به امور آزادگان استفاده می‌شود. وی همچنین در تصویب بندی در آیین‌نامه ستاد آزادگان مبنی‌بر «محاسبه دو سال خدمت دولتی برای هر یك سال اسارت» نقش اصلی را ایفا می‌كند.خانم افراز 22 دی‌ماه 1397 پس از تحمل یك دوره بیماری، دعوت حق را لبیك گفت. كتاب ام‌الاسرا تدوین حكیمه امیری دربردارنده خاطرات بهجت افراز است.
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
مسعود امیرخانی