نتایج دعا و توسل بر اسرا: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[اسرا]] در دوران [[اسارت و اسیران|اسارت]] در سخت‌ترین شرایط [[شکنجه های جسمی و روحی|شکنجه‌های جسمی و روحی]] قرار داشتند. تنها امید و سلاح آنها در مقابل دشمن، [[دعا و توسل|دعا]] و رازو نیاز و توسل به اهل بیت علیهم‌السلام بود. | |||
اسرا در دوران [[اسارت و اسیران|اسارت]] در سخت‌ترین شرایط شکنجه‌های جسمی و روحی قرار داشتند. تنها امید و سلاح آنها در مقابل دشمن، [[دعا و توسل|دعا]] و رازو نیاز و توسل به اهل بیت علیهم‌السلام بود. | |||
== نتایج [[دعا و توسل]] == | |||
=== 1. احیای روح امید === | |||
[[دعا و توسل|دعا]]<nowiki/>کننده در حین ناامیدی خود را با قدرتی لایزال مرتبط می‌کند که مشکل و آسان برای او مطرح نیست و نور امید در دلش می‌درخشد. در اوج ناامیدی، هر روز امید برای آزادی و رهایی از بند دژخیمان و زندگی مشقت‌بار و شکنجه‌های تا سرحد مرگ، کمتر و کمتر می‌شد. تنها عاملی که می‌توانست در آن شرایط سخت و جان‌فرسا به [[اسرا]] کمک کند، تقویت معنویات و روحیه مذهبی آنها بود. [[اسرا]] برای در امان ماندن از تهاجم همه‌جانبه فرهنگی دشمن، که ازطریق جراید و مجلات و [[رادیو]] و تلویزیون صورت می‌گرفت، با مناجات و قرائت قرآن، نهج‌البلاغه و مفاتیح، روحیۀ معنوی خود را تقویت می‌کردند<ref name=":1">محمدی، عبدالله (1385). عطش و معرفت. اردبیل: باغ اندیشه،ص.139.</ref>، و با خواندن [[دعا و توسل|دعای توسل]] در شب‌های سه‌شنبه و [[دعا و توسل|دعا]]<nowiki/>ی کمیل در شب‌های جمعه و زیارت عاشورا و [[دعا و توسل|دعا]]<nowiki/>ی ندبه جمعه‌ها دل‌هایشان را جلا می‌دادند و هنگام هجوم غم و غصه، به [[دعا و توسل|دعا]] و قرآن پناه می‌بردند. | |||
=== 2. دعوت به پاکی و نیکی و پرهیزگاری === | |||
در دوران [[اسارت و اسیران|اسارت]]، دعا موجب می‌شد كه پاكی و كار خوب و پرهیز از گناهان در دستور كار روزانه اسیران قرار داشته باشد. | در دوران [[اسارت و اسیران|اسارت]]، دعا موجب می‌شد كه پاكی و كار خوب و پرهیز از گناهان در دستور كار روزانه اسیران قرار داشته باشد. | ||
=== 3. عامل مهم تربیت === | |||
هر قدر موضوع [[دعا و توسل|دعا]] برای انسان مهم‌تر و امید و نیاز به استجابت بیشتر باشد، کوشش برای فراهم آوردن شرایط ذکرشده بیشتر می‌شود و اثر عمیق دعا در تربیت اخلاقی افراد محسوس‌تر خواهد بود؛ به‌همین‌علت در دوره [[اسارت و اسیران|اسارت]]، [[دعا و توسل|دعا]] و نیایش موجب تأثیرگذاری مثبت بر روی دیگران می‌شد. | هر قدر موضوع [[دعا و توسل|دعا]] برای انسان مهم‌تر و امید و نیاز به استجابت بیشتر باشد، کوشش برای فراهم آوردن شرایط ذکرشده بیشتر می‌شود و اثر عمیق [[دعا و توسل|دعا]] در تربیت اخلاقی افراد محسوس‌تر خواهد بود؛ به‌همین‌علت در دوره [[اسارت و اسیران|اسارت]]، [[دعا و توسل|دعا]] و نیایش موجب تأثیرگذاری مثبت بر روی دیگران می‌شد. | ||
=== 4. تقویت حس نوع‌دوستی === | |||
[[دعا و توسل|دعا]] حس نوع‌دوستی و توجه به حال سایر انسان‌ها و مشکلات آنها را در انسان تقویت می‌کند. به‌همین‌علت اول باید برای دیگران [[دعا و توسل|دعا]] کنیم و بعد برای خود. در دوران [[اسارت و اسیران|اسارت]] نیز مصداق عینی این توجه به دیگران و ترجیح منافع آنها بر منافع خود دیده می‌شد. | [[دعا و توسل|دعا]] حس نوع‌دوستی و توجه به حال سایر انسان‌ها و مشکلات آنها را در انسان تقویت می‌کند. به‌همین‌علت اول باید برای دیگران [[دعا و توسل|دعا]] کنیم و بعد برای خود. در دوران [[اسارت و اسیران|اسارت]] نیز مصداق عینی این توجه به دیگران و ترجیح منافع آنها بر منافع خود دیده می‌شد. | ||
=== 5. مبارزه با اضطراب‌های درونی === | |||
[[دعا و توسل|دعا]] و راز و نیاز به درگاه پروردگار قادر و توکل و یقین به قدرت لایزال آفریننده جهان انسان را مطمئن می‌کند و این اطمینان خاطر و خود را به او سپردن به انسان آرامش می‌دهد. عمل به مستحبات و خواندن [[دعا و توسل|دعا]] و ذکر، نوعی آرامش روحی و روانی در اسرا ایجاد می‌کرد و افسردگی و غم را از بین می‌برد<ref name=":1" />. در اتاق‌هایی که [[دعا و توسل|دعا]] و مراسم مذهبی بیشتر بود، سلامتی روحی و روانی بیشتری بر آنجا حکمفرما بود. | [[دعا و توسل|دعا]] و راز و نیاز به درگاه پروردگار قادر و توکل و یقین به قدرت لایزال آفریننده جهان انسان را مطمئن می‌کند و این اطمینان خاطر و خود را به او سپردن به انسان آرامش می‌دهد. عمل به مستحبات و خواندن [[دعا و توسل|دعا]] و ذکر، نوعی آرامش روحی و روانی در [[اسرا]] ایجاد می‌کرد و [[افسردگی در اسارت|افسردگی]] و غم را از بین می‌برد<ref name=":1" />. در اتاق‌هایی که [[دعا و توسل|دعا]] و مراسم مذهبی بیشتر بود، سلامتی روحی و روانی بیشتری بر آنجا حکمفرما بود. | ||
نیز نگاه کنید به | == نیز نگاه کنید به == | ||
* [[دعا و توسل]] | |||
== کتابشناسی == | |||
<references />زهرا یزدی نژاد | <references />زهرا یزدی نژاد | ||
[[رده:نتایج دعا و توسل بر اسرا]] | |||
[[رده:دعا و توسل]] | |||
[[رده:اسرا]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۰۰
اسرا در دوران اسارت در سخت‌ترین شرایط شکنجه‌های جسمی و روحی قرار داشتند. تنها امید و سلاح آنها در مقابل دشمن، دعا و رازو نیاز و توسل به اهل بیت علیهم‌السلام بود.
نتایج دعا و توسل
1. احیای روح امید
دعاکننده در حین ناامیدی خود را با قدرتی لایزال مرتبط می‌کند که مشکل و آسان برای او مطرح نیست و نور امید در دلش می‌درخشد. در اوج ناامیدی، هر روز امید برای آزادی و رهایی از بند دژخیمان و زندگی مشقت‌بار و شکنجه‌های تا سرحد مرگ، کمتر و کمتر می‌شد. تنها عاملی که می‌توانست در آن شرایط سخت و جان‌فرسا به اسرا کمک کند، تقویت معنویات و روحیه مذهبی آنها بود. اسرا برای در امان ماندن از تهاجم همه‌جانبه فرهنگی دشمن، که ازطریق جراید و مجلات و رادیو و تلویزیون صورت می‌گرفت، با مناجات و قرائت قرآن، نهج‌البلاغه و مفاتیح، روحیۀ معنوی خود را تقویت می‌کردند[۱]، و با خواندن دعای توسل در شب‌های سه‌شنبه و دعای کمیل در شب‌های جمعه و زیارت عاشورا و دعای ندبه جمعه‌ها دل‌هایشان را جلا می‌دادند و هنگام هجوم غم و غصه، به دعا و قرآن پناه می‌بردند.
2. دعوت به پاکی و نیکی و پرهیزگاری
در دوران اسارت، دعا موجب می‌شد كه پاكی و كار خوب و پرهیز از گناهان در دستور كار روزانه اسیران قرار داشته باشد.
3. عامل مهم تربیت
هر قدر موضوع دعا برای انسان مهم‌تر و امید و نیاز به استجابت بیشتر باشد، کوشش برای فراهم آوردن شرایط ذکرشده بیشتر می‌شود و اثر عمیق دعا در تربیت اخلاقی افراد محسوس‌تر خواهد بود؛ به‌همین‌علت در دوره اسارت، دعا و نیایش موجب تأثیرگذاری مثبت بر روی دیگران می‌شد.
4. تقویت حس نوع‌دوستی
دعا حس نوع‌دوستی و توجه به حال سایر انسان‌ها و مشکلات آنها را در انسان تقویت می‌کند. به‌همین‌علت اول باید برای دیگران دعا کنیم و بعد برای خود. در دوران اسارت نیز مصداق عینی این توجه به دیگران و ترجیح منافع آنها بر منافع خود دیده می‌شد.
5. مبارزه با اضطراب‌های درونی
دعا و راز و نیاز به درگاه پروردگار قادر و توکل و یقین به قدرت لایزال آفریننده جهان انسان را مطمئن می‌کند و این اطمینان خاطر و خود را به او سپردن به انسان آرامش می‌دهد. عمل به مستحبات و خواندن دعا و ذکر، نوعی آرامش روحی و روانی در اسرا ایجاد می‌کرد و افسردگی و غم را از بین می‌برد[۱]. در اتاق‌هایی که دعا و مراسم مذهبی بیشتر بود، سلامتی روحی و روانی بیشتری بر آنجا حکمفرما بود.
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
زهرا یزدی نژاد