انواع حمام در اردوگاه ها: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[حمام در اسارت|حمام]] یا گرمابه محلی است که انسان‌ها برای شست‌وشوی اساسیِ تن، صورت و نیز غسل در اصطلاح اسلامی، از آن استفاده می‌کنند. [[حمام در اسارت|حمام]] کردن ازجمله نیازهایی است که بشر در طول زندگی به آن وابسته بوده است و می‌تواند سلامت مطلوب ذهن و بدن را تأمین کند. | |||
حمام یا گرمابه محلی است که انسان‌ها برای شست‌وشوی اساسیِ تن، صورت و نیز غسل در اصطلاح اسلامی، از آن استفاده می‌کنند. | |||
== انواع [[حمام در اسارت|حمام]] == | |||
با توجّه به ساخت متفاوت بنای اردوگاه‌ها و زندان‌های محل نگه‌داری اسرای ایرانی، ساخت | با توجّه به ساخت متفاوت بنای اردوگاه‌ها و زندان‌های محل نگه‌داری اسرای ایرانی، ساخت [[حمام در اسارت|حمام]]<nowiki/>ها نیز یکسان نبود. آن دسته از اسیران ایرانی که جزو مفقودین محسوب می‌شدند، در اردوگاه‌هایی اسکان داده شده بودند که ازنظر [[بهداشت فردی|بهداشت]]، به‌ویژه [[شست‌وشو و حمام]]، نسبت به اردوگاه‌های دیگر، وضعیت مناسبی نداشتند. در دیگر اردوگاه‌ها وضعیت [[حمام در اسارت|حمام]] به‌نسبت بهتر بود. | ||
== | == وضعیت [[حمام در اسارت|حمام]] در [[اردوگاه 14 تکریت]] == | ||
خاجی (1391) در شرح قفص چنین بیان کرده است که، در حیاط [[اردوگاه 14 تکریت]] (محوطه روباز)، حوضچه‌ای تعبیه شده بود و از لوله‌ای که [[آب]] شهر را تأمین می‌کرد، یک انشعاب گرفته شده و به داخل آن می‌ریخت. [[اسرا]] در مقابل این حوضچه استحمام می‌کردند. هر فرد می‌توانست با سه پیت (10 کیلویی) [[آب]] و به مدت 5 دقیقه استحمام کند. استحمام به‌صورت نوبتی بود و تقریباً 7 روز یک‌بار، نوبت به هر اسیر می‌رسید. در همین [[اردوگاه]] پشت هر آسایشگاه یک منبع [[آب]] وجود داشت که [[آب]] آن ازطریق انشعاب شهری (فقط شب‌ها، ساعت 12 تا 5 صبح جریان داشت) تأمین می‌شد، اسرا شب‌ها از [[آب]] این منبع، در داخل آسایشگاه، برای استحمام استفاده می‌کردند.<ref>خاجی، علی (1391). شرح قفص. تهران: پیام آزادگان</ref> | خاجی (1391) در [[شرح قفس(کتاب)|شرح قفص]] چنین بیان کرده است که، <blockquote>در حیاط [[اردوگاه 14 تکریت]] (محوطه روباز)، حوضچه‌ای تعبیه شده بود و از لوله‌ای که [[آب]] شهر را تأمین می‌کرد، یک انشعاب گرفته شده و به داخل آن می‌ریخت. [[اسرا]] در مقابل این حوضچه [[حمام در اسارت|استحمام]] می‌کردند. هر فرد می‌توانست با سه پیت (10 کیلویی) [[آب]] و به مدت 5 دقیقه [[حمام در اسارت|استحمام]] کند. [[حمام در اسارت|استحمام]] به‌صورت نوبتی بود و تقریباً 7 روز یک‌بار، نوبت به هر اسیر می‌رسید. در همین [[اردوگاه]] پشت هر آسایشگاه یک منبع [[آب]] وجود داشت که [[آب]] آن ازطریق انشعاب شهری (فقط شب‌ها، ساعت 12 تا 5 صبح جریان داشت) تأمین می‌شد، [[اسرا]] شب‌ها از [[آب]] این منبع، در داخل آسایشگاه، برای [[حمام در اسارت|استحمام]] استفاده می‌کردند.<ref>خاجی، علی (1391). [[شرح قفس(کتاب)|شرح قفص]]. تهران: [https://www.mfpa.ir/fa/library پیام آزادگان]</ref></blockquote> در بیشتر اردوگاه‌ها، [[اسرا]] مجبور بودند از [[آب]] سرد برای [[حمام در اسارت|استحمام]] استفاده کنند. چون [[آب]] گرم نبود یا اگر هم وجود داشت، سهم هر اسیر مقدار بسیار کمی بود، همین امر موجب بروز بیماری‌هایی در اسرا می‌شد. | ||
== وضعیت [[حمام در اسارت|حمام]] در [[استخبارات]] == | |||
احمد یوسف‌زاده درباره زندان [[استخبارات]] بغداد بیان می‌کند که، <blockquote>همه ما در اتاقی که به شکل نیم‌دایره بود، اقامت داشتیم. آنجا اصلاً [[حمام در اسارت|حمام]] نداشت. در طول مدت اسارتمان (حدود سه ماه)، فقط یک‌بار حمام رفتیم؛ آن هم در یک دستشویی، با آفتابه بر روی خود [[آب]] سرد ریخته و خود را [[شست‌وشو و حمام|شست‌وشو]] می‌دادیم... </blockquote> | |||
== وضعیت حمام در [[اردوگاه رمادی 1]] == | |||
بعد از [[استخبارات]] ما را به رمادی 1(← [[اردوگاه رمادی 1]] ) بردند. در طول زمانی‌كه آنجا بودیم یک اتاق حدوداً 3 در 6 وجود داشت که داخل آن روی دیوار، دورتادور، شیر و دوش‌هایی بود و اسیران در زمان آزادباش می‌توانستند از آن [[حمام در اسارت|حمام]] به‌صورت عمومی استفاده کنند. [[آب]] آن معمولاً سرد بود، به‌جز هفته‌ای یک‌بار که عراقی‌ها آبگرمکن‌ها را روشن می‌کردند. در مواقعی [[آب]] تا اندازه‌ای سرد بود که وقتی [[اسرا]] آن را روی خود می‌ریختند، از برخورد [[آب]] با بدن آنها که گرم بود بخاری متصاعد می‌شد. گاهی نیز از شدت سردی [[آب]]، صدای به هم خوردن دندان‌های [[اسرا]] شنیده می‌شد<ref>یوسف‌زاده، احمد (1395). [[آن بیست و سه نفر|آن بیست‌وسه نفر]]، چ 42. تهران: سوره مهر .</ref>. | |||
== | == وضعیت [[حمام در اسارت|حمام]] در [[اردوگاه موصل 2]] == | ||
در [[اردوگاه موصل 2]] بین هر دو آسایشگاه، یک [[حمام در اسارت|حمام]] سه‌دوشه بود، ولی این حمام‌ها هم به‌دلیل کمبود نفت و در نهایت، نبود [[آب]] گرم وضعیتی بهتر از حمام‌های قبلی نداشت، تنها تفاوت آنها با [[حمام در اسارت|حمام]] قبلی این بود که عمومی نبودند. اما ازنظر [[امکانات]] و شرایط شبیه هم بودند. در موارد معدودی، از [[آب]] جمع‌شده باران بر روی زمین برای [[شست‌وشو و حمام|شست‌وشو]] و نظافت استفاده می‌شد<ref>شورای علمی [[دانشنامه آزادگان]].(1399).[[دانشنامه آزادگان]]: اسیران ایرانی آزاد شده در [[جنگ تحمیلی عراق علیه ایران|جنگ عراق علیه ایران]].تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی؛ [https://www.mfpa.ir/fa/library پیام آزادگان]،</ref>. | |||
=== | == نیز نگاه کنید به == | ||
* [[شست وشو و حمام]] | |||
* [[امکانات بهداشتی]] | |||
* [[بهداشت فردی]] | |||
* [[اردوگاه]] | |||
* [[اسرا]] | |||
== کتابشناسی == | |||
<references />سهیلا علی ین | <references />سهیلا علی ین | ||
[[رده:انواع حمام در اردوگاه ها]] | |||
[[رده:شست‌وشو و حمام]] | |||
[[رده:حمام در اسارت]] | |||
[[رده:اسارت و اسیران]] | |||
[[رده:اردوگاه موصل 2]] | |||
[[رده:اردوگاه رمادی 1]] | |||
[[رده:اردوگاه تکریت 14]] | |||
[[رده:استخبارات]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۱۲
حمام یا گرمابه محلی است که انسان‌ها برای شست‌وشوی اساسیِ تن، صورت و نیز غسل در اصطلاح اسلامی، از آن استفاده می‌کنند. حمام کردن ازجمله نیازهایی است که بشر در طول زندگی به آن وابسته بوده است و می‌تواند سلامت مطلوب ذهن و بدن را تأمین کند.
انواع حمام
با توجّه به ساخت متفاوت بنای اردوگاه‌ها و زندان‌های محل نگه‌داری اسرای ایرانی، ساخت حمام‌ها نیز یکسان نبود. آن دسته از اسیران ایرانی که جزو مفقودین محسوب می‌شدند، در اردوگاه‌هایی اسکان داده شده بودند که ازنظر بهداشت، به‌ویژه شست‌وشو و حمام، نسبت به اردوگاه‌های دیگر، وضعیت مناسبی نداشتند. در دیگر اردوگاه‌ها وضعیت حمام به‌نسبت بهتر بود.
وضعیت حمام در اردوگاه 14 تکریت
خاجی (1391) در شرح قفص چنین بیان کرده است که،
در حیاط اردوگاه 14 تکریت (محوطه روباز)، حوضچه‌ای تعبیه شده بود و از لوله‌ای که آب شهر را تأمین می‌کرد، یک انشعاب گرفته شده و به داخل آن می‌ریخت. اسرا در مقابل این حوضچه استحمام می‌کردند. هر فرد می‌توانست با سه پیت (10 کیلویی) آب و به مدت 5 دقیقه استحمام کند. استحمام به‌صورت نوبتی بود و تقریباً 7 روز یک‌بار، نوبت به هر اسیر می‌رسید. در همین اردوگاه پشت هر آسایشگاه یک منبع آب وجود داشت که آب آن ازطریق انشعاب شهری (فقط شب‌ها، ساعت 12 تا 5 صبح جریان داشت) تأمین می‌شد، اسرا شب‌ها از آب این منبع، در داخل آسایشگاه، برای استحمام استفاده می‌کردند.[۱]
در بیشتر اردوگاه‌ها، اسرا مجبور بودند از آب سرد برای استحمام استفاده کنند. چون آب گرم نبود یا اگر هم وجود داشت، سهم هر اسیر مقدار بسیار کمی بود، همین امر موجب بروز بیماری‌هایی در اسرا می‌شد.
وضعیت حمام در استخبارات
احمد یوسف‌زاده درباره زندان استخبارات بغداد بیان می‌کند که،
همه ما در اتاقی که به شکل نیم‌دایره بود، اقامت داشتیم. آنجا اصلاً حمام نداشت. در طول مدت اسارتمان (حدود سه ماه)، فقط یک‌بار حمام رفتیم؛ آن هم در یک دستشویی، با آفتابه بر روی خود آب سرد ریخته و خود را شست‌وشو می‌دادیم...
وضعیت حمام در اردوگاه رمادی 1
بعد از استخبارات ما را به رمادی 1(← اردوگاه رمادی 1 ) بردند. در طول زمانی‌كه آنجا بودیم یک اتاق حدوداً 3 در 6 وجود داشت که داخل آن روی دیوار، دورتادور، شیر و دوش‌هایی بود و اسیران در زمان آزادباش می‌توانستند از آن حمام به‌صورت عمومی استفاده کنند. آب آن معمولاً سرد بود، به‌جز هفته‌ای یک‌بار که عراقی‌ها آبگرمکن‌ها را روشن می‌کردند. در مواقعی آب تا اندازه‌ای سرد بود که وقتی اسرا آن را روی خود می‌ریختند، از برخورد آب با بدن آنها که گرم بود بخاری متصاعد می‌شد. گاهی نیز از شدت سردی آب، صدای به هم خوردن دندان‌های اسرا شنیده می‌شد[۲].
وضعیت حمام در اردوگاه موصل 2
در اردوگاه موصل 2 بین هر دو آسایشگاه، یک حمام سه‌دوشه بود، ولی این حمام‌ها هم به‌دلیل کمبود نفت و در نهایت، نبود آب گرم وضعیتی بهتر از حمام‌های قبلی نداشت، تنها تفاوت آنها با حمام قبلی این بود که عمومی نبودند. اما ازنظر امکانات و شرایط شبیه هم بودند. در موارد معدودی، از آب جمع‌شده باران بر روی زمین برای شست‌وشو و نظافت استفاده می‌شد[۳].
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ خاجی، علی (1391). شرح قفص. تهران: پیام آزادگان
- ↑ یوسف‌زاده، احمد (1395). آن بیست‌وسه نفر، چ 42. تهران: سوره مهر .
- ↑ شورای علمی دانشنامه آزادگان.(1399).دانشنامه آزادگان: اسیران ایرانی آزاد شده در جنگ عراق علیه ایران.تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی؛ پیام آزادگان،
سهیلا علی ین