علل مخالفت عراقی برای برگزاری مراسم محرم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
برپایی مراسم سوگواری برای اباعبدالله، یادآورِ حماسه‌ها، ایثارها و شهادت اهل بیت و اصحاب اباعبدالله(ع) است.در آثار و یادگارهایی كه از دوران دفاع مقدس برجا مانده است مثل وصیت‌نامه‌ها، سروده‌ها، مزارنوشته‌ها، نام عملیات‌ها، نام لشکرها و مانند آن آشكارا می‌توان تأثیرپذیری از فرهنگ عاشورا را ردیابی كرد و در طول قرن‌ها مبارزه در تاریخ شیعه، هیچ انقلاب و جنبشی مانند انقلاب اسلامی و هیچ صحنه‌ای مانند دفاع مقدس به [[عاشورای 1368 در اردوگاه 12|عاشورا]] و کربلای حسینی شبیه نبوده است. علل مخالفت عراقی‌ها برای برگزاری مراسم [[محرم و عاشورا]] عبارت است از: | |||
برپایی مراسم سوگواری برای اباعبدالله، یادآورِ حماسه‌ها، ایثارها و شهادت اهل بیت و اصحاب اباعبدالله(ع) است.در آثار و یادگارهایی كه از دوران دفاع مقدس برجا مانده است مثل وصیت‌نامه‌ها، سروده‌ها، مزارنوشته‌ها، نام عملیات‌ها، نام لشکرها و مانند آن آشكارا می‌توان تأثیرپذیری از فرهنگ عاشورا را ردیابی كرد و در طول قرن‌ها مبارزه در تاریخ شیعه، هیچ انقلاب و جنبشی مانند انقلاب اسلامی و هیچ صحنه‌ای مانند دفاع مقدس به عاشورا و کربلای حسینی شبیه نبوده است. | |||
== تأثیر عزاداری‌ها بر روحیه اسیران ایرانی == | |||
عزاداری ماه محرم برای [[اسرا]] اهمیت خاصی داشت. این عزاداری‌ها روح جهاد و حماسه را در [[اسیران جنگ|اسیران]] بیدار می‌کرد و این باب میل دشمنان نبود<ref>زین‌العابدین، مسعود (1392). تجمع ممنوع. آذربایجان شرقی: سوره مهر</ref> .در دوره [[اسارت و اسیران|اسارت]] عزاداری‌ها و عمل به مستحبات، نوعی آرامش روحی‌روانی در [[اسرا]] ایجاد می‌کرد و [[افسردگی در اسارت|افسردگی]] و غم و غصه را از بین می‌برد و باعث سلامت جسم و تقویت روان [[اسرا]] می‌شد و مانعی بود در مقابل اهداف و رفتار وحشیانه دشمن و نقشه‌های آنان را خنثی می‌کرد.برگزاری این مراسم از چند جهت روحیه [[اسرا]] را طراوت می‌بخشید: <blockquote>ازطرفی طعم پیروزی و نتیجه هماهنگی و یکدستی را می‌چشیدند و ازطرف‌دیگر کمی از درد جانکاه خود را با یادآوری آلام و رنج‌های حضرت سیدالشهدا (ع) و [[خانواده]] مظلومش تسکین می‌دادند. ضمن آنكه جنبه الگوگیری از صبر و تحمل حضرت زینب و حضرت امام سجاد (ع) در دوران [[اسارت و اسیران|اسارت]] به‌عنوان پیام‌آوران قیام امام حسین (ع) در کربلا نیز مدنظر بود.</blockquote> [[سید علی اکبر ابو ترابی فرد|حاج‌آقا ابوترابی‌فرد]]، هر سال چند روز پیش از محرم، طلبه‌ها و مسئولان فرهنگی را جمع می‌کرد و برای [[محرم و عاشورا|محرم]] برنامه‌ریزی می‌کرد. می‌گفت:<blockquote>چیزی که در این تنگنای [[اسارت و اسیران|اسارت]] می‌تواند دست ما را بگیرد عزاداری اباعبدالله الحسین است<ref>علیدوست قزوینی، علی (1391). [[ابر فیاض(کتاب)|ابر فیاض]]. قم: عرش اندیشه.</ref> .</blockquote> | |||
عزاداری ماه محرم برای [[اسرا]] اهمیت خاصی داشت. این عزاداری‌ها روح جهاد و حماسه را در اسیران بیدار می‌کرد و این باب میل دشمنان نبود<ref>زین‌العابدین، مسعود (1392). تجمع ممنوع. آذربایجان شرقی: سوره مهر</ref> .در دوره اسارت عزاداری‌ها و عمل به مستحبات، نوعی آرامش روحی‌روانی در اسرا ایجاد می‌کرد و افسردگی و غم و غصه را از بین می‌برد و باعث سلامت جسم و تقویت روان اسرا می‌شد و مانعی بود در مقابل اهداف و رفتار وحشیانه دشمن و نقشه‌های آنان را خنثی می‌کرد.برگزاری این مراسم از چند جهت روحیه اسرا را طراوت می‌بخشید: ازطرفی طعم پیروزی و نتیجه هماهنگی و یکدستی را می‌چشیدند و ازطرف‌دیگر کمی از درد جانکاه خود را با یادآوری آلام و رنج‌های حضرت سیدالشهدا (ع) و [[خانواده]] مظلومش تسکین می‌دادند. ضمن آنكه جنبه الگوگیری از صبر و تحمل حضرت زینب و حضرت امام سجاد (ع) در دوران اسارت به‌عنوان پیام‌آوران قیام امام حسین (ع) در کربلا نیز مدنظر بود. | |||
== تأثیر عزاداری‌ها بر سربازان و نگهبانان عراقی == | |||
نگهبانان و سربازان عراقی تحت‌تأثیر حالات عرفانی و روحانی عزاداران قرار می‌گرفتند. به‌همین‌علت، سربازان و نگهبانان عراقی [[اردوگاه]] از بین اراذل و اوباش بعثی‌ها انتخاب می‌شدند و اگر یکی از افراد عراقی تحت‌تأثیر عزاداری‌ها قرار می‌گرفت، او را از [[اردوگاه]] بیرون می‌بردند<ref>شورای علمی [[دانشنامه آزادگان]].(1399).[[دانشنامه آزادگان]]: اسیران ایرانی آزاد شده در [[جنگ تحمیلی عراق علیه ایران|جنگ عراق علیه ایران]].تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی؛ [https://www.mfpa.ir/fa/library پیام آزادگان]،</ref>. | |||
نگهبانان و سربازان عراقی تحت‌تأثیر حالات عرفانی و روحانی عزاداران قرار می‌گرفتند. به‌همین‌علت، سربازان و نگهبانان عراقی [[اردوگاه]] از بین اراذل و اوباش بعثی‌ها انتخاب می‌شدند و اگر یکی از افراد عراقی تحت‌تأثیر عزاداری‌ها قرار می‌گرفت، او را از [[اردوگاه]] بیرون می‌بردند. | |||
نیز نگاه كنید به | == نیز نگاه كنید به == | ||
* [[سور و سوگ(جشن و عزاداری)|سور و سوگ]] | |||
* [[محرم و عاشورا]] | |||
== کتابشناسی == | |||
<references />زهرا یزدی نژاد | <references />زهرا یزدی نژاد | ||
[[رده:علل مخالفت عراقی برای برگزاری مراسم محرم]] | |||
[[رده:محرم و عاشورا]] | |||
[[رده:مناسبت های مذهبی اسلامی در اسارت]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۰:۱۶
برپایی مراسم سوگواری برای اباعبدالله، یادآورِ حماسه‌ها، ایثارها و شهادت اهل بیت و اصحاب اباعبدالله(ع) است.در آثار و یادگارهایی كه از دوران دفاع مقدس برجا مانده است مثل وصیت‌نامه‌ها، سروده‌ها، مزارنوشته‌ها، نام عملیات‌ها، نام لشکرها و مانند آن آشكارا می‌توان تأثیرپذیری از فرهنگ عاشورا را ردیابی كرد و در طول قرن‌ها مبارزه در تاریخ شیعه، هیچ انقلاب و جنبشی مانند انقلاب اسلامی و هیچ صحنه‌ای مانند دفاع مقدس به عاشورا و کربلای حسینی شبیه نبوده است. علل مخالفت عراقی‌ها برای برگزاری مراسم محرم و عاشورا عبارت است از:
تأثیر عزاداری‌ها بر روحیه اسیران ایرانی
عزاداری ماه محرم برای اسرا اهمیت خاصی داشت. این عزاداری‌ها روح جهاد و حماسه را در اسیران بیدار می‌کرد و این باب میل دشمنان نبود[۱] .در دوره اسارت عزاداری‌ها و عمل به مستحبات، نوعی آرامش روحی‌روانی در اسرا ایجاد می‌کرد و افسردگی و غم و غصه را از بین می‌برد و باعث سلامت جسم و تقویت روان اسرا می‌شد و مانعی بود در مقابل اهداف و رفتار وحشیانه دشمن و نقشه‌های آنان را خنثی می‌کرد.برگزاری این مراسم از چند جهت روحیه اسرا را طراوت می‌بخشید:
ازطرفی طعم پیروزی و نتیجه هماهنگی و یکدستی را می‌چشیدند و ازطرف‌دیگر کمی از درد جانکاه خود را با یادآوری آلام و رنج‌های حضرت سیدالشهدا (ع) و خانواده مظلومش تسکین می‌دادند. ضمن آنكه جنبه الگوگیری از صبر و تحمل حضرت زینب و حضرت امام سجاد (ع) در دوران اسارت به‌عنوان پیام‌آوران قیام امام حسین (ع) در کربلا نیز مدنظر بود.
حاج‌آقا ابوترابی‌فرد، هر سال چند روز پیش از محرم، طلبه‌ها و مسئولان فرهنگی را جمع می‌کرد و برای محرم برنامه‌ریزی می‌کرد. می‌گفت:
چیزی که در این تنگنای اسارت می‌تواند دست ما را بگیرد عزاداری اباعبدالله الحسین است[۲] .
تأثیر عزاداری‌ها بر سربازان و نگهبانان عراقی
نگهبانان و سربازان عراقی تحت‌تأثیر حالات عرفانی و روحانی عزاداران قرار می‌گرفتند. به‌همین‌علت، سربازان و نگهبانان عراقی اردوگاه از بین اراذل و اوباش بعثی‌ها انتخاب می‌شدند و اگر یکی از افراد عراقی تحت‌تأثیر عزاداری‌ها قرار می‌گرفت، او را از اردوگاه بیرون می‌بردند[۳].
نیز نگاه كنید به
کتابشناسی
- ↑ زین‌العابدین، مسعود (1392). تجمع ممنوع. آذربایجان شرقی: سوره مهر
- ↑ علیدوست قزوینی، علی (1391). ابر فیاض. قم: عرش اندیشه.
- ↑ شورای علمی دانشنامه آزادگان.(1399).دانشنامه آزادگان: اسیران ایرانی آزاد شده در جنگ عراق علیه ایران.تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی؛ پیام آزادگان،
زهرا یزدی نژاد