آوارگان زندان الرشید
آوارگان جنگی در سطح گسترده به کسانی گفته می‌شود که در زمان جنگ، زندگی و کاشانه خود را رها و به جاهای امن مهاجرت كنند. غیرنظامیان خصوصاً زنان، کودکان و سالمندان، پس از حملات ناجوانمردانه ارتش بعث عراق به شهرهای ایران، جزو اقشاری بودند که آسیب جدی دیدند. بسیاری از آن‌ها بر اثر این حملات آواره شده و ضمن ترک خانه و کاشانه خود، گاه در شهرهای دیگر و یا در اردوگاه‌های آوارگان اسکان پیدا کردند.
آوارگان جنگ‌‌زده افرادی غیرنظامی هستند که کشورشان مورد تهاجم و جنگ واقع شده، خودشان به‌همراه خانواده و فرزندان به اسارت نیروهای دشمن درآمدند و در اردوگاه‌های کشورِ متجاوز نگهداری می‌شوند. بیشتر این اردوگاه‌ها تحت‌نظر صلیب سرخ بودند و آوارگان طبق قانون ژنو امكان ادامه زندگی عادی را دارند. در حقیقت، می‌توانند از امکانات موجود بدون محدودیتی که برای اسرای نظامی وجود دارد، استفاده كنند. زندان الرشید در بغداد در زمان جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، محل نگهداری آوارگان جنگی بود.
وضعیت نگهداری در زندان
در این زندان امنیتی و سیاسی‌های عراق اسرای عادی آواره و غیرنظامی ایرانی هم نگهداری می‌شدند[۱].
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
وحید آقا کرمی