کتاب های تبلیغاتی در اردوگاه ها
مقدمه
کتاب، محصول تجربه‌های بشری و خلاقیت‌های ذهنی و آموخته‌های دراز مدت انسان است. سهم کتاب در انتقال دانش‌ها گاهی به مراتب بیشتر و فراتر از دیگر ابزار آموزشی است. پدید آوردن آثار علمی و فرهنگ مکتوب از توصیه‌های مهم اولیای دین است و به گسترش دانش کمک می‌کند و به عنوان یک میراث فرهنگی برای نسل‌های آینده ماندگار می‌شود. امام صادق (علیه‌السّلام) به مفضّل بن عمر فرمودند: «دانش خود را بنویس و آن‌را در میان برادرانت منتشر ساز».[۱]
بی‌تردید، به همان اندازه که می‌توانیم از کتاب بهره بگیریم، ممکن است در معرض آفت‌ها و خطرهای نوشته‌های سست و بیمار و مسموم و انحرافی هم قرار گیریم. یکی از اقدامات رژیم عراق در اردوگاه ها، توزیع کتاب های گروهک های منافقین در بین اسرا در دوران اسارت بود.
کتاب‌های تبلیغاتی
عراقی‌ها برای جلب و جذب اسرا به گروهک منافقین و دریافت پناهندگی عراق و ناامید كردن آنان از بازگشت به ایران، کتاب‌ها و نشریات سازمان منافقین را در اردوگاه‌ها توزیع می‌کردند؛ ازجمله هفته‌نامه حقیقت، هفته‌نامه مجاهد و حتی نشریه ایران‌نامه و کتاب‌های وابسته به سلطنت‌طلب‌ها مانند هدیه پرند و... عده‌ای از سر کنجکاوی می‌خواندند تا میزان آگاهی‌شان بالاتر رود و تعداد بسیار اندکی نیز که تحمل شرایط اسارت برایشان سخت شده بود، با خواندن آنها، به گروهک گرایش پیدا می‌کردند که در چنین مواقعی اسرایی که توانایی مباحثه و هدایت افراد را داشتند، با روشنگری و آگاهی دادن تا حد امکان مانع از انجام چنین رفتارهایی ازسوی هموطنانشان می‌شدند. مطالعه این نوع کتاب‌ها و نشریات، گاهی زمینه‌های مباحثه و مجادله بین اسرا را فراهم می‌کرد.
بخشی از وقت اسرا هم به مطالعه نشریات و روزنامه‌ها می‌گذشت؛ ازجمله هرازگاهی هم روزنامه‌های عربی و انگلیسی و البته عمدتاً پس از برقراری آتش‌بس میان ایران و عراق، بین اسرا توزیع می‌شد. روزنامه‌هایی مثل الثوره، الجمهوریه و القادسیه که همه تحولات جنگ و اخبار جبهه‌ها را می‌نوشتند، هر روز به دست اسرا می‌رسید. دراین‌میان اسرایی که به زبان‌های عربی یا انگلیسی تسلط داشتند، در ترجمه مطالب روزنامه‌های مذکور و ارائه آن به دوستانشان نقش بسزایی ایفا می‌کردند.
نیز نگاه کنید به کتاب و کتابخوانی؛ تاثیر کتاب در اسارت