قدرت حامی اسیران جنگی

مقدمه

حقوق جنگ مسئله حمایت از اسیران را به عهده نهادی به نام قدرت حامی واگذار کرده است. در نتیجه با نقشی که برای قدرت حامی شناخته شده، مقررات مربوط به رفتار با اسیران جنگی تضمین گردیده است. قدرت حامی در واقع کنترل کننده اجرای موثر مقررات مربوط می باشد. به عبارت دیگر، این قدرت حامی است که کنترل می کند که آیا کشور اسیر کننده با اسیران جنگی رفتار انسانی و موافق مقررات دارد یاخیر؟

قدرت حامی

مقررات عهدنامه سوم، این نقش را به ارکان گوناگونی محول کرده است: کشور حامی ، کمیته بین المللی صلیب سرخ، نماینده معتمد اسیران و بالاخره هر سازمان بین المللی که دارای خصیصه انسانی و بشر دوستانه است.

کشور حامی

هر یک از طرفین متخاصم، درحین مخاصمات مسلحانه بین المللی می تواند کشور بی طرفی را به عنوان کشور حامی معین و به طرف دیگر معرفی کند. البته کشور بی طرف خود نیز باید با این امر موافق باشد. نقش کشور حامی در عهد نامه سوم(مواد 8،10،11،23بند3 ؛ماده 60 بند 4؛ ماده62،63،65،66 بند 1) نسبت به عهدنامه 1929 به طور مشروح تری بیان شده است.

وظیفه کشور حامی حفاظت از منافع طرفین مخاصمه و نظارت بر اجرای عهدنامه است. به بیان دیگر، هریک از کشورهای حامی، حافظ منافع کشور متخاصم انتخاب کننده خود نزد کشور طرف دیگر متخاصم است. در اجرای این وظیفه هر کدام از طرفین، نمایندگانی از میان ماموران دیپلماتیک یا کنسولی و یا اشخاصی از بین اتباع خود و یا سایر کشورهای بی طرف انتخاب و معرفی می نماید. نمایندگانی که از میان اتباع سایر کشورها انتخاب می شوند باید مورد قبول و تایید کشور اسیر کننده باشند.

نمایندگان کشور حامی می توانند در هر زمان از اردوگاه های اسیران بازدید و آزادانه و بدون حضور ناظر، با اسیران گفت وگو کنند و در هر حال، از چگونگی رفتار کشور اسیر کننده با آنان آگاه شوند. لغو این نوع بازدیدها تنها در صورتی که ضرورت های نظامی اجتناب ناپذیر آن هم به عنوان امر استثنایی و موقتی ایجاب کند، امکان پذیر است. در بند 5 ماده 10 عهدنامه سوم ژنو تصریح شده است که اعلام طرفین متخاصم نسبت به عدم استفاده از مقررات مذکور، باطل و از درجه اعتبار ساقط است.

کتابشناسی

اسارت