برنامه های آموزشی در اسارت
مقدمه
برنامههای آموزشی
با توجه به اینکه اسرای ایرانی در سنین متفاوت و از اقشار مختلف بودند، عدهای از آنها سواد خواندن و نوشتن نداشتند یا کمسواد بودند. به همین منظور اجرای برنامههای آموزشی در دستور كار قرار گرفت تا هم اوقات فراغت اسرا پر شود و هم عدهای از سواد و معلومات دیگران بهرهمند شوند. استفاده از قلم و کاغذ فقط وقتی که بازرسان صلیب سرخ به اردوگاه میآمدند، جایز بود. ازاینرو، اسرا مجبور بودند از وسایل دیگری برای آموزش استفاده کنند؛ مثلاً هنگام هواخوری با انگشت روی خاک نرم باغچه حروف را یاد میدادند و دوباره پاک میکردند که نیروهای عراقی متوجه نشوند یا از مقوای مواد غذایی و پلاستیک استفاده میکردند. اما بعدها اسرای ایرانی با درخواستهای مکرر به نمایندگان صلیب سرخ موفق شدند نهضت سوادآموزی را در اردوگاه راهاندازی کنند و کتابهایی آموزشی نیز بهدست بیاورند[۱]. (← آموزش)نیز نگاه کنید به سرگرمی ؛ آموزش
کتابشناسی
- ↑ خاجی، علی (1391). شرح قفص. تهران: پیام آزادگان.