کشاورزی در اسارت

از ویکی آزادگان
نسخهٔ تاریخ ‏۲۴ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۱۹ توسط M-samiei (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

اسرایی كه پیش از اسارت كشاورز بودند، به عراقی‌ها و صلیب سرخ پیشنهاد دادند از باغچه‌های كوچك جلوی آسایشگاه‌ها، که پر از علف هرز بود، برای كشاورزی استفاده شود. در ابتدا، بذر گیاهان را صلیب سرخ به اسرا می‌داد، ولی با رونق این سرگرمی، فروشگاه اردوگاه هم در عرضه بذر فعال شد.

اسرای کشاورز بقیه افراد آسایشگاه را راهنمایی می‌کردند و شیوه شخم زمین، زمان کاشت گیاهان و تهیه انواع بذرها را به آنها آموزش می‌دادند. افرادی که برای كشاورزی داوطلب بودند، هر روز صبح جلوی در انبار حضور پیدا می‌کردند و بیل را تحویل می‌گرفتند و با جدیت باغچه‌های پر از علف را تبدیل به گلستان‌های کوچک و مفید می‌کردند. همه در این امر به یکدیگر کمک می‌کردند و محصولاتی مانند گوجه، خیار، پیاز، سیر و... می‌کاشتند.

در بعضی از اردوگاه‌ها کاشت این سبزیجات محوطه وسیعی را دربر می‌گرفت که در زمان برداشت، عراقی‌ها هم آنها را می‌بردند. اسرا در قسمتی از باغچه‌ها هم بذر گل‌های رنگی و زیبا می‌کاشتند تا به فضای خشک بی‌روح اردوگاه زیبایی و حس زندگی ببخشند[۱].

نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

  1. وکیلی، عباسعلی؛ فلاحتی، عباس (1374). خاکریز پنهان. تهران: ستاد کل رسیدگی به امور آزادگان.