بیماری های پوستی
شیوع بیماریهای پوستی از دیگر مشکلات بهداشتی در اردوگاههای اسرا بود. بیماریهای قارچی و گال در همه اردوگاهها گزارش شده است و اردوگاهی یافت نمیشد که اسرای ساکن در آن شیوع این بیماریها را تجربه نکرده باشند.
اسکان تعداد زیادی از اسرا در آسایشگاهها یا سولههایی که گنجایش آن تعداد اسیر را نداشت، محبوس کردن افراد در آسایشگاهها به مدت طولانی، نبود وسایل لازم و آب برای استحمام و نظافت (شخصی و جمعی) باعث شده بود که اینگونه بیماریها شیوع پیدا کند. درمان این بیماریها نیز خود مسئلهای بود.
آنها معمولاً زیر بار وجود بیماری نمیرفتند تا اینکه اکثر افراد گرفتار میشدند و در این زمان از درمان نیز بهصورت یک شکنجه استفاده میشد؛ برای مثال، افراد باید کاملاً لخت میشدند تا داروهای لازم را به آنها بدهند. این شرایط، باعث درگیری نیز بین اسرا و عراقیها میشد. افراد را وادار میکردند که برهنه در مقابل نور مستقیم خورشید قرار گیرند. برخی افراد بهجهت خلاصی از خارش مداوم ناشی از این بیماری، جوشها را (که در بیماری گال بر روی پوست بدن ظاهر میشد) با آتش سیگار میسوزاندند[۱].
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ شورای علمی دانشنامه آزادگان.(1399).دانشنامه آزادگان: اسیران ایرانی آزاد شده در جنگ عراق علیه ایران. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی؛ پیام آزادگان،