باغچه بانی در اسارت
در برخی از اردوگاه‌ها به اسرا اجازه می‌دادند فضای کوچکی (به‌طور میانگین 40 مترمربع) را به باغچه تبدیل كنند. افرادی که در این زمینه تخصص داشتند، برای این کار انتخاب می‌شدند.
بذر اولیه سبزی‌های قابل‌کشت را نماینده صلیب سرخ به داخل اردوگاه می‌آورد. سبزی‌های مورداستفاده عبارت بودند از: تره، تربچه، شاهی، جعفری، كرفس، پیازچه، گوجه‌فرنگی، خیار سبز، سیر و بادمجان.
گل‌های مختلف نیز در این باغچه‌ها پرورش داده می‌شد. تكرار كشت باغچه در هرسال باعث شده بود كه خاك باغچه مرغوبیت خودش را از دست بدهد.
برای حل این مشکل، راهکارها متفاوت بود و هر اردوگاهی، روش خاص خودش را داشت که موارد زیر از آن جمله است: استفاده از کود حیوانی، خمیرترش، چال کردن زباله‌های قابل‌تجزیه، مخلوط کردن ادرار با آب، جابه‌جا کردن خاک، کود کبوتر[۱].
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ شورای علمی دانشنامه آزادگان.(1399).دانشنامه آزادگان: اسیران ایرانی آزاد شده در جنگ عراق علیه ایران. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی؛ پیام آزادگان،