تحول تاریخی اسیر جنگی

مقدمه

در دوران باستان و قرون وسطی، اسیر جنگی معنی و مفهوم امروزی را نداشت.اسیران جنگی و یا به طور کلی شکست خوردگان در جنگ، محکوم به قتل یا بردگی بودند. بردگی اسیران بدین گونه بود که آنان از لحاظ جانی و مالی در اختیار شخص اسیر کننده محسوب می شدند و ایشان می توانست به هر نحو که مایل بودند با آنان رفتار نمایند.

یونانیان

یونانیان حتی خشونت و بی رحمی را تا آنجا می کشاندند که در مواردی اسیران را کور می کردند. در این دوران نمونه هایی از بازخرید اسیران، مخصوصان شاهزادگان دیده می شودکه تصویب آن معمولا در انحصار پادشاه بود.

یهودیان و مسیحیان

تاریخ گویای این واقعیت تلخ است که رفتار یهودیان و مخصوصا رفتار مسیحیان با اسیران جنگی در جنگ های صلیبی، رفتاری همراه با ایذاء و شکنجه بوده و حتی در بسیاری از موارد در عربستان قبل از اسلام، اسیران را از دم تیغ می گذراندند. اما تاریخ اسلام مملو از جریانات و رویدادهایی است که بیانگر نحوه رفتار پسندیده و انسانی اسلام در قبال جنگجویان دشمن است که به اسارت نیروهای اسلام در می آیند..

دین اسلام

در مقابل این بینش انسانی اسلام، ویتوریا(Vittoria) عالم مذهبی مسیحیت معتقد است که باید کلیه اسیران مسلمان را بدون استثناء کشت و زنان و فرزندان آنان را به بردگی در آورد.رفتار غیر انسانی نسبت به اسیران جنگی تا قرن ها ادامه داشت و متاسفانه عقاید علمای حقوق بین الملل(مخصوصا علمای غربی) توجیه کننده این اعمال بود. از جمله گروسیوس که به عنوان پدر حقوق بین الملل معروف است، نظرات جالب توجهی در این باب دارد:" سرنوشت اسیران جنگی شبیه بردگان است"."کسی که د رجنگ اسیر می شود، حق فرار ندارد". بالاخره تنا در پایان قرن هفدهم، یعنی پس از جنگ سی ساله مذهبی در اروپا بود که تعریف اسیر جنگی از نظر حقوقی مشخص شد.

نیز نگاه کنید به حقوق بین الملل و اسیران جنگی

کتابشناسی

دبیرخانه ویکی آزادگان