اجبار اسرا به دادن شعار علیه مسئولان جمهوری اسلامی ایران
یکی از روش های دیگر تنبیه و شکنجه های روحی اسرا در دوران اسارت، اجبار آنها به شعار دادن علیه مسئولان نظام جمهوری اسلامی و امام خمینی رهبر انقلاب اسلامی ایران بود.
شیوه اجرا
از ابتدا تا آخر اسارت، عراقی‌ها با بهانه‌های که داشتند، از اسرا درخواست داشتند که به رهبران انقلاب اهانت بشود، كه با وجودِ تنبیهات و شکنجه‌های سخت، کمتر موفق می‌شدند و اسرا به‌شدت در مقابل خواسته آنها مقاومت می‌کردند.
«او زیر ضربات سنگین شکنجه و کابل، که تا سرحد شکستن استخوان‌های دست‌ها و فک او رسید، به عراقی‌ها گفت: من هرگز به امام خمینی توهین نمی‌کنم، حتی اگر من را بکشید و اگر امام را ببینم، از پاهایش تا عمامه‌اش را می‌بوسم و جلوی پاهایش حاضرم جان بدهم.»[۱]
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ عبدالهی، سرافراز (1393). زخم عشق. تهران: پیام آزادگان،ص.134.
مراد شفیعی