امکانات اردوگاه تکریت 19
مقدمه
اردوگاه تکریت 19 به‌علت حضور اسرای افسر ایرانی به اردوگاه افسران مفقودین معروف بود.
امكانات اردوگاه
هر آسایشگاه سه‌چهار پنکه داشت و تنها در یک سمت دارای سه پنجره بود که ازطریق میل‌گرد و نبشی محافظت می‌شد و رو به حیاط باز می‌شد .کف آسایشگاه در ابتدا بتنی بود و اسرا روی آن می‌نشستند، اما مدتی بعد به هریك از اسرا تخت داده شد[۱].
آشپزخانه در ضلع شمال غربی قرار داشت و چهار شیر آب در حدفاصل آن و آسایشگاه شماره 7 برای شست‌وشوی ظروف تعبیه شده بود که در تابستان به‌علت کمبود آب و در زمستان به‌سبب سرمای شدید، استفاده از این شیرها به‌سختی صورت می‌گرفت. آشپزخانه را اسرای ایرانی اداره و با جیره غذایی برای کل اردوگاه پخت‌وپز می‌كردند[۲].
حدود شش چشمه توالت برای کل اردوگاه وجود داشت که نزدیک آشپزخانه و حمام واقع شده بود. اسرا به‌خاطر کمبود امکانات بهداشتی، ساعت‌های زیادی را در صف توالت می‌گذراندند.
آسایشگاه ابتدا توالت شبانه نداشت و از پنج عصر که سوت داخل‌باش را می‌زدند تا فردا صبح ساعت 8 از حلبی‌هایی که معمولاً نشتی میدادند، به‌عنوان توالت شبانه استفاده می‌شد، اما بعدها سطلی را در اختیار اسرا قرار داده بودند که در گوشه آسایشگاه گذاشتند و در صورت اضطرار، از آن استفاده می‌کردند. ده دوش در اتاقی به ابعاد تقریبی 4 در 4 متر تعبیه شده بود که به‌عنوان حمام استفاده می‌شد. البته یک دستگاه گرمگن زمینی هم در حمام وجود داشت. حمام اردوگاه در کنار آشپزخانه و دستشویی قرار داشت[۱]
با توجه به اینکه اردوگاه جزء اردوگاه‌های مفقودین محسوب می‌شد، از بعضی امکانات همچون بهداری بی‌بهره بود. بیماری گال و بیماری‌های کلیوی در این اردوگاه شایع بود. اما از بین اسرا کسانی که به امورات پزشکی آشنایی داشتند، با وجود کمبود امکانات دارویی و بهداشتی، به بیماران رسیدگی می‌كردند.برای حفاظت از اردوگاه، علاوه‌بر برجک‌های نگهبانی، اتاقی نزدیک نانوایی قرار داشت که محل استقرار سربازان عراقی مستقر در اردوگاه بود. همچنین جهت حفاظت از اردوگاه سیم‌خاردارهای حلقوی‌شکلی به دور اردوگاه، به عرض تقریبی 20 متر و ارتفاع 2 متر کشیده شده بود و در لابه‌لای این سیم‌خاردارها و در زمین، مین‌های زمینی قرار داشت. پشت آسایشگاه 7، یعنی بین دیوار پشتی آسایشگاه 7 و سیم‌های خاردار، اتاقکی برای زندانی کردن اسرا تعبیه شده بود. [۲]
برای اصلاح سر و صورت اسرا اتاق کوچکی ما بین آسایشگاه‌های 1، 2، 1 و 4، 5، 6 واقع شده بود و یکی از اسرا آنجا را اداره می‌كرد.به‌خاطر سوء‌تغدیه اسرا، با موافقت عراقی‌ها، در سال دوم یك نانوایی در قسمت جنوبی آشپزخانه ساخته شد كه مختص اردوگاه تکریت 19 بود. در هفته یک روز آرد در اختیار اسرا قرار میدادند تا از آن تافته‌های کوچکی برای اسرا بپزند. نانوایی را خود اسرا اداره می‌كردند. در این اردوگاه نیز وجود اقلام فرهنگی ممنوع بود، ولی اسرا برای پرکردن اوقات فراغت از روزنامه‌هایی مثل القادسیه، که در اردوگاه یافت می‌شد، زبان عربی و انگلیسی را می‌آموختند[۱].( نگاه کنید به آموزش ادبیات و ترجمه)
نیز نگاه کنید به اردوگاه تکریت 19
کتابشناسی
معصومه جعفر زاده