امکانات افراد جاسوس و قاچاقچیان
جاسوس، شخصی است که با اقدام مخفیانه یا تظاهرات کاذب محدودۀ یک کشور متخاصم، اطلاعاتی را به منظور ارسال به طرف مقابل کسب کرده و یا برای کسب آن تلاش می‌کند. جاسوس معمولا اطلاعات حیاتی یا اساسی یک کشور را در اختیار کشور یا کشورهای دیگر قرار می‌دهد. جاسوس در صورت دستگیر شدن، حق برخورداری از وضعیت اسیر جنگی را ندارد ولی مستحق محاکمه‌ای عادلانه و مناسب است و حقوق و مزایای یک شخصِ تحتِ حمایت به وی داده می‌شود[۱].
امکانات جاسوسان در اسارت
از موضوعات مهم در توزیع امکانات میان اسرا و رفتار عراقی‌ها، موضوع جاسوسی یا ایجاد نفاق در میان اسیران است. بعثی‌ها از میان اسرا، افرادی که به‌عللی غیر از نبرد اسیر شده بودند و ایمان و استقامت کمتری داشتند، برای ایجاد نفاق و پرورش جاسوس استفاده می‌کردند.
یکی از راه‌های معمول در تطمیع و ترغیب این افراد توزیع امکانات بیشتر بین آنان در مقایسه با دیگر اسیران بود. این افراد در برابر امکانات رفاهی و آسایش بیشتر، مایه آزار و اذیت دیگر اسرا می‌شدند که طبیعتاً مسئله تنبیه و انتقام ازسوی اسرا را نیز در پی داشت.
علاوه‌بر جاسوسان که برای امکانات دست به کارهای زشت می‌زدند، گروهک‌های مختلف به‌ویژه منافقین از امکان پناهندگی یا جذب برای اسرا سخن می‌گفتند و افراد جذب‌شده برای مدتی از امکانات بهتری برخوردار می‌شدند[۲].
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ قطره(1402). جاسوس کیست. قابل بازیابی ازhttps://www.ghatreh.com/news/nn65818588/
- ↑ شورای علمی دانشنامه آزادگان.(1399).دانشنامه آزادگان: اسیران ایرانی آزاد شده در جنگ عراق علیه ایران. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی؛ پیام آزادگان،
داوود خدایی و دبیرخانه ویکی آزادگان