با آزادگان در اسارت: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی آزادگان
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
=== نقاشي‌هاي آبرنگ اسير آزاده‌شدة ايراني عباس فلاحتي ===
[[پرونده:Book.png|بندانگشتی]]'''نقاشی‌های آبرنگ اسیر آزاده‌شده ایرانی عباس فلاحتی'''
اين كتاب 137 تابلو از نقاشي‌هاي آبرنگ '''عباس فلاحتي''' را دربر مي‌گيرد. وي، كه خود از آزادگان بوده، صحنه‌هاي نشان‌دهندة خشونت دشمن و ايستادگي رزمندگان و آزادگان در اردوگاه‌هاي مخوف عراقي را به تصوير كشيده و در زير هريك توضيحاتي آورده است.


    اين تصاوير مي‌تواند براي سازندگان فيلم‌ها و تئاترهايي با موضوع اسارت دستمايه‌اي واقعي باشد. ساختار اثر به‌گونه‌اي است كه تسلسل نقاشي‌ها، دورة تاريخي آغاز جنگ تا ورود آزادگان به ايران را شامل مي‌شود، اما محور اصلي [[اسارت و اسیران]] است.                
این كتاب 137 تابلو از [[نقاشی در اسارت|نقاشی‌های]] آبرنگ '''عباس فلاحتی''' را دربر می‌گیرد. وی، كه خود از آزادگان بوده، صحنه‌های نشان‌دهنده [[خشونت در اسارت|خشونت]] دشمن و ایستادگی رزمندگان و آزادگان در اردوگاه‌های مخوف عراقی را به تصویر كشیده و در زیر هریك توضیحاتی آورده است.


نقاشي‌هاي آبرنگ كتاب، اين داستان واقعي را بازگو مي‌كنند: با حملة جنگنده‌هاي عراقي به شهرها و مناطق مسكوني ايران، بسيج مردمي براي مقابله با دشمن آغاز مي‌شود. در نخستين درگيري‌ها، گروهي از رزمندگان اسير مي‌شوند و دست‌بسته و طناب به‌گردن‌آويخته، با خشونت افسران عراقي مواجه مي‌شوند. دشمن درهمان ابتدا، سعي در ايجاد رعب و وحشت و ضرب‌وشتم دارد و اسيران از درد و ناله به خود مي‌پيچند.    
    این تصاویر می‌تواند برای سازندگان فیلم‌ها و تئاترهایی با موضوع [[اسارت و اسیران|اسارت]] دستمایه‌ای واقعی باشد. ساختار اثر به‌گونه‌ای است كه تسلسل [[نقاشی در اسارت|نقاشی‌]]<nowiki/>ها، دوره تاریخی آغاز جنگ تا ورود آزادگان به ایران را شامل می‌شود، اما محور اصلی [[اسارت و اسیران]] است.


عراقي‌ها از اسير كردن آنها شادند و در چهره‌هاي مصمّم اسرا، مقاومت را مي‌توان ديد. صحنه‌هاي انتقال اسرا به پشت جبهه بيشتر خشونت‌بار است و گاه رگه‌هايي از مهرباني در آن ديده مي‌شود؛ خشونت‌بار از اين جهت كه رزمندگان اسير مجروح و سالم، دست‌بسته و با اعمال زور و كتك، با تانك و به‌سختي منتقل‌‌ مي‌شوند و گاه در هجوم همة اين سختي‌ها، سربازي عراقي را مي‌بيني كه اسير ايراني را مي‌بوسد و براي او سيگاري روشن مي‌كند.  
[[نقاشی در اسارت|نقاشی‌]]<nowiki/>های آبرنگ كتاب، این داستان واقعی را بازگو می‌كنند: با حمله جنگنده‌های عراقی به شهرها و مناطق مسكونی ایران، بسیج مردمی برای مقابله با دشمن آغاز می‌شود. در نخستین درگیری‌ها، گروهی از رزمندگان [[اسیران جنگ|اسیر]] می‌شوند و دست‌بسته و طناب به‌گردن‌آویخته، با [[خشونت در اسارت|خشونت]] افسران عراقی مواجه می‌شوند. دشمن درهمان ابتدا، سعی در ایجاد رعب و وحشت و ضرب‌وشتم دارد و [[اسیران جنگ|اسیران]] از درد و ناله به خود می‌پیچند.


نقاشي‌هاي آبرنگ صحنه‌هاي ديگري را مجسم ‌مي‌كنند: اعدام دسته‌جمعي اسرا با به رگبار بستن آنان، شكنجه‌ شديد، و... با ورود اسرا به بغداد، خبرنگاران داخلي و خارجي از آنها عكس مي‌گيرند. مدرسة فلسطيني‌ها در العماره محل نام‌نويسي و اسكان اوّلية اسراي عمليات فتح‌المبين است. پس از آن، تعداد زيادي از آنان در اتاق كوچكي در وزارت دفاع عراق اسكان داده ‌مي‌شوند و حتي از توالت رفتن آنان ممانعت مي‌شود. بازجويي‌ها آغاز مي‌شود و پس از آن، اسراي ايراني در خيابان‌هاي بغداد گردانده مي‌شوند و مردم عراق از ديدن آنان، برخي شاد و برخي متأثرند. دژبان مركز بغداد، مقصد بعدي اسراست؛ تشنگي آنان به‌حدي زياد است كه از چمن آبياري‌شده آب مي‌نوشند؛ در آنجا مصاحبه تلويزيوني اجباري از آنان گرفته مي‌شود و مي‌خواهند كه اسرا براي خانواده‌هايشان پيام بفرستند. اسكان موقت آنان به‌گونه‌اي است كه هيچ آب و غذايي در اختيارشان گذاشته نمي‌شود و گاه شلنگ آبي از زير سوله به داخل هدايت مي‌شود كه آب آن بسيار كم است. هوا سرد است و آنان از نان خشك كف سوله تغذيه مي‌كنند. سرانجام آنها به اردوگاه عنبر برده مي‌شوند و حجت‌الاسلام ابوترابي‌فرد( ←[[ابوترابی فرد ،سید علی اکبر]] )در جمع آنان حاضر مي‌شود؛ پس از چندي اسرا با آزار و شكنجه از اردوگاه عنبر به اردوگاه موصل 1 (← [[موصل 1،اردوگاه]] )منتقل مي‌شوند؛ آمارگيري از آنان آغاز مي‌شود. فضاي بيروني اردوگاه موصل و آشپزخانه نيز در اين نقاشي‌ها ترسيم شده است؛ مطابق اين نقاشي‌ها، غذا را اسراي آشپز طبخ مي‌كنند و هر روز به‌نوبت از هر آسايشگاه، تعدادي براي همكاري در پخت غذا به آشپزخانه فرستاده مي‌شدند. مسئول غذاي هر آسايشگاه غذا را تحويل مي‌گيرد؛ غذاي هر ده نفر در يك ظرف بزرگ ريخته مي‌شد كه همه دور آن مي‌نشستند و مي‌خوردند. چاي و آب نيز در ظرف‌هاي بزرگي به آسايشگاه آورده مي‌شوند. شام وحدت شامي بود كه كل اسراي يك آسايشگاه، سفره پهن مي‌كردند و در كنار يكديگر شام مي‌خوردند.  
عراقی‌ها از اسیر كردن آنها شادند و در چهره‌های مصمّم [[اسرا]]، [[مقاومت]] را می‌توان دید. صحنه‌های انتقال [[اسرا]] به پشت جبهه بیشتر خشونت‌بار است و گاه رگه‌هایی از مهربانی در آن دیده می‌شود؛ خشونت‌بار از این جهت كه رزمندگان اسیر مجروح و سالم، دست‌بسته و با اعمال زور و كتك، با تانك و به‌سختی منتقل‌‌ می‌شوند و گاه در هجوم همه این سختی‌ها، سربازی عراقی را می‌بینی كه [[اسیران جنگ|اسیر ایرانی]] را می‌بوسد و برای او سیگاری روشن می‌كند.  


    برخي از كارهايي كه اسرا در اردوگاه موصل ([[موصل 1،اردوگاه|موصل 2،اردوگاه]] )انجام مي‌دادند: پياده‌روي در محوطه و استفاده از نور خورشيد، گرفتن اخبار از مسئولان راديو و نوشتن و قرائت كردن آن براي ديگران؛ البته مخفي كردن راديو در زير مخازن آب و حبّانه‌ها بايد با دقّت و احتياط صورت مي‌گرفت؛ كسب خبر از تلويزيون و روزنامه نيز راه ديگر اطلاع‌يابي بود.
[[نقاشی در اسارت|نقاشی‌]]<nowiki/>های آبرنگ صحنه‌های دیگری را مجسم ‌می‌كنند: اعدام دسته‌جمعی [[اسرا]] با به رگبار بستن آنان، [[شکنجه|شكنجه‌]] شدید، و... با ورود [[اسرا]] به بغداد، خبرنگاران داخلی و خارجی از آنها عكس می‌گیرند. مدرسه فلسطینی‌ها در العماره محل نام‌نویسی و اسكان اوّلیه اسرای عملیات فتح‌المبین است. پس از آن، تعداد زیادی از آنان در اتاق كوچكی در وزارت دفاع عراق اسكان داده ‌می‌شوند و حتی از [[توالت]] رفتن آنان ممانعت می‌شود. [[بازجویی در اسارت|بازجویی‌]]<nowiki/>ها آغاز می‌شود و پس از آن، اسرای ایرانی در خیابان‌های بغداد گردانده می‌شوند و مردم عراق از دیدن آنان، برخی شاد و برخی متأثرند. دژبان مركز بغداد، مقصد بعدی اسراست؛ تشنگی آنان به‌حدی زیاد است كه از چمن آبیاری‌شده آب می‌نوشند؛ در آنجا مصاحبه تلویزیونی اجباری از آنان گرفته می‌شود و می‌خواهند كه [[اسرا]] برای خانواده‌هایشان پیام بفرستند. اسكان موقت آنان به‌گونه‌ای است كه هیچ [[آب]] و غذایی در اختیارشان گذاشته نمی‌شود و گاه شلنگ آبی از زیر سوله به داخل هدایت می‌شود كه آب آن بسیار كم است. هوا سرد است و آنان از نان خشك كف سوله [[تغذیه]] می‌كنند. سرانجام آنها به [[اردوگاه عنبر(اردوگاه 8)|اردوگاه عنبر]] برده می‌شوند و [[سید علی اکبر ابو ترابی فرد|حجت‌الاسلام ابوترابی‌فرد]] در جمع آنان حاضر می‌شود؛ پس از چندی [[اسرا]] با آزار و [[شکنجه در اسارت|شكنجه]] از [[اردوگاه عنبر(اردوگاه 8)|اردوگاه عنبر]] به [[اردوگاه موصل 1]] منتقل می‌شوند؛ [[آمار|آمارگیری]] از آنان آغاز می‌شود. فضای بیرونی [[اردوگاه]] موصل و [[آشپزخانه در اسارت|آشپزخانه]] نیز در این [[نقاشی در اسارت|نقاشی‌ها]] ترسیم شده است؛ مطابق این [[نقاشی در اسارت|نقاشی‌ها]]، غذا را اسرای آشپز طبخ می‌كنند و هر روز به‌نوبت از هر آسایشگاه، تعدادی برای همكاری در پخت [[غذای اسارت|غذا]] به [[آشپزخانه در اسارت|آشپزخانه]] فرستاده می‌شدند. مسئول غذای هر آسایشگاه غذا را تحویل می‌گیرد؛ غذای هر ده نفر در یك ظرف بزرگ ریخته می‌شد كه همه دور آن می‌نشستند و می‌خوردند. [[چای در اسارت|چای]] و [[آب]] نیز در ظرف‌های بزرگی به آسایشگاه آورده می‌شوند. شام وحدت شامی بود كه كل اسرای یك آسایشگاه، سفره پهن می‌كردند و در كنار یكدیگر [[شام در اسارت|شام]] می‌خوردند.


    از نظر بهداشت و درمان، درمان و مداوي بيماران به‌وسيلة پزشكان ايراني بود و اصلاح موي سر، نظافت آسايشگاه ازجمله نقاشي‌هاي اين مجموعه است كه به بهداشت فردي و بهداشت محيط مربوط مي‌شود. تعداد توالت‌ها در اردوگاه موصل 1(← [[موصل 1،اردوگاه]] )كم بود و افراد براي توالت بايد نيم ساعت معطل شوند.
    برخی از كارهایی كه [[اسرا]] در [[اردوگاه موصل 2]] انجام می‌دادند: پیاده‌روی در محوطه و استفاده از نور خورشید، گرفتن اخبار از مسئولان [[رادیو]] و نوشتن و قرائت كردن آن برای دیگران؛ البته مخفی كردن [[رادیو]] در زیر مخازن [[آب]] و حبّانه‌ها باید با دقّت و احتیاط صورت می‌گرفت؛ كسب خبر از تلویزیون و روزنامه نیز راه دیگر اطلاع‌یابی بود.


    بازديد نمايندگان [[صلیب سرخ]] و حضور حجت‌الاسلام ابوترابي‌فرد  ←[[ابوترابی فرد ،سید علی اکبر]] )در جمع اسرا به آنان قوت قلب مي‌دهد و نامه‌ها و عكس‌ها براي اسرا شادي‌آفرين و مسرّت‌بخش است.در يكي از نقاشي‌هاي آبرنگ، تصوير چهار زن آزاده ديده مي‌شود كه در حين بهياري و امدادگري به اسارت گرفته شده بودند و در اتاقي جداگانه در آنجا زندگي مي‌كردند.
    از نظر [[بهداشت و درمان]]، درمان و مداوی بیماران به‌وسیله پزشكان ایرانی بود و اصلاح موی سر، نظافت آسایشگاه ازجمله [[نقاشی در اسارت|نقاشی‌ها]]<nowiki/>ی این مجموعه است كه به [[بهداشت فردی]] و بهداشت محیط مربوط می‌شود. تعداد [[توالت|توالت‌ها]] در [[اردوگاه موصل 1]] كم بود و افراد برای [[توالت]] باید نیم ساعت معطل شوند.


    شكنجه در اردوگاه موضوع ديگر اين نقاشي‌هاست؛ آويزان كردن فرد از پنكة سقفي، به فلك بستن و زدن، زدن با كابل و غلتاندن در گل‌ولاي از جملة اين شكنجه‌ها بوده است كه در برخي موارد، به شهادت منجر مي‌شد؛ اوج شكنجه‌ها در فرار دو اسير ايراني از موصل در شب عيد 1362 بوده كه عراقي‌ها با كابل و فانوسقه به جان بقيه اسرا افتادند.درگيري در موصل 1 (← [[موصل 1،اردوگاه]] )اتفاق ديگري بود كه در پي اعمال فشارهاي مختلف، منجر به شهادت اسرا در پي تيراندازي عراقي‌ها شد.
    بازدید نمایندگان [[صلیب سرخ]] و حضور [[سید علی اکبر ابو ترابی فرد|حجت‌الاسلام ابوترابی‌فرد]] در جمع [[اسرا]] به آنان قوت قلب می‌دهد و [[نامه|نامه‌]]<nowiki/>ها و [[عکس|عكس‌]]<nowiki/>ها برای [[اسرا]] شادی‌آفرین و مسرّت‌بخش است.در یكی از [[نقاشی در اسارت|نقاشی‌]]<nowiki/>های آبرنگ، تصویر چهار زن آزاده دیده می‌شود كه در حین بهیاری و امدادگری به اسارت گرفته شده بودند و در اتاقی جداگانه در آنجا زندگی می‌كردند.


    انتقال اسرا به اردوگاه موصل 2(← [[موصل 1،اردوگاه|موصل 2،اردوگاه]] ) كه با ورود اسرا به آنجا در شب 18 اسفند 1362 با پذيرايي شكنجه و كابل همراه بوده است. تفتيش آسايشگاهي و تفتيش بدني از ديگر موضوعات منعكس‌شده در اين تصاويرست. آمارگيري به اين‌صورت بوده كه اسرا در ستون‌هاي پنج‌نفره كنار هم مي‌نشستند و عراقي‌ها [[آمار]] مي‌گرفتند و اين كار در سه زمان صبح، ظهر و شب انجام مي‌شد.قطع [[آب]] در موصل 2 (← [[موصل 1،اردوگاه|موصل 2،اردوگاه]] )و استفاده اسرا از [[آب]] مخزن يكي ديگر از اتفاقات منعكس‌شده در تصاوير است.
    [[شکنجه|شكنجه]] در اردوگاه موضوع دیگر این [[نقاشی در اسارت|نقاشی‌ها]]<nowiki/>ست؛ [[شکنجه های جسمی|آویزان كردن فرد از پنكه سقفی]]، [[شکنجه های جسمی|به فلك بستن و زدن]]، [[شکنجه های جسمی|زدن با كابل]] و [[شکنجه های جسمی|غلتاندن در گل‌ولای]] از جمله این [[شکنجه|شكنجه‌ها]] بوده است كه در برخی موارد، به شهادت منجر می‌شد؛ اوج [[شکنجه|شكنجه‌ها]] در [[فرار]] دو [[اسیران جنگ|اسیر ایرانی]] از موصل در شب عید 1362 بوده كه عراقی‌ها با كابل و فانوسقه به جان بقیه [[اسرا]] افتادند.درگیری در [[اردوگاه موصل 1|موصل 1]] اتفاق دیگری بود كه در پی اعمال فشارهای مختلف، منجر به شهادت [[اسرا]] در پی تیراندازی عراقی‌ها شد.


    مسابقات ورزشي ازجمله بسكتبال، فوتبال و كشتي، اجراي سرود، نقاشي، اجراي نمايش كمدي، ساييدن سنگ‌ و شكل دادن به آن، مطالعه و يادگيري، قرائت قرآن و بيان حكايات در جمع، از انواع روش‌هاي گذران اوقات فراغت بود.  
    انتقال [[اسرا]] به [[اردوگاه موصل 2]] كه با ورود [[اسرا]] به آنجا در شب 18 اسفند 1362 با پذیرایی [[شکنجه|شكنجه]] و كابل همراه بوده است. تفتیش آسایشگاهی و تفتیش بدنی از دیگر موضوعات منعكس‌شده در این تصاویرست. [[آمارگیری خارج از برنامه اسرا|آمارگیری]] به این‌صورت بوده كه [[اسرا]] در ستون‌های پنج‌نفره كنار هم می‌نشستند و عراقی‌ها [[آمار]] می‌گرفتند و این كار در سه زمان صبح، ظهر و شب انجام می‌شد.قطع [[آب]] در [[اردوگاه موصل 2|موصل 2]] و استفاده اسرا از [[آب]] مخزن یكی دیگر از اتفاقات منعكس‌شده در تصاویر است.


    بردن اسرا براي زيارت مرقد امام حسين(ع) و حضرت عباس (ع) از ديگر صحنه‌هاي ترسيم‌شده در اين اثر است.
    مسابقات ورزشی ازجمله [[ورزش|بسكتبال، فوتبال و كشتی]]، اجرای [[سرود در اسارت|سرود]]، [[نقاشی در اسارت|نقاشی]]، [[نمایش در اسارت|اجرای نمایش كمدی]]، ساییدن سنگ‌ و شكل دادن به آن، مطالعه و یادگیری، قرائت قرآن و بیان حكایات در جمع، از انواع روش‌های گذران اوقات فراغت بود.  


    صفحات پاياني اثر لحظات آزادي اسرا از موصل 2( ← [[موصل 1،اردوگاه|موصل 2،اردوگاه]] )و شور و شعف و شادي آنها را به تصوير مي‌كشد؛‌ اسرا با ياران همبند خود وداع مي‌كنند و پس از امضاي دفتر [[صلیب سرخ]]، از مرز خسروي وارد ايران مي‌شوند و خانواده را در آغوش مي‌كشند<ref>با آزادگان در اسارت (بي‌تا). نقاشي‌هاي آبرنگ عباس فلاحتي، تهران: ستاد رسيدگي به امور آزادگان.</ref>.
    بردن [[اسرا]] برای زیارت مرقد امام حسین(ع) و حضرت عباس (ع) از دیگر صحنه‌های ترسیم‌شده در این اثر است.


=== '''كتاب‌شناسي''' ===
    صفحات پایانی اثر لحظات آزادی [[اسرا]] از [[اردوگاه موصل 2|موصل 2]] و شور و شعف و شادی آنها را به تصویر می‌كشد؛‌ اسرا با یاران همبند خود وداع می‌كنند و پس از امضای دفتر [[صلیب سرخ]]، از مرز خسروی وارد ایران می‌شوند و [[خانواده]] را در آغوش می‌كشند<ref>با آزادگان در اسارت (بی‌تا). نقاشی‌های آبرنگ عباس فلاحتی، تهران: [[ستاد رسیدگی به امور آزادگان]].</ref>.
<references />'''اصغر اسمعيلي'''
 
== نیز نگاه کنید به ==
 
* [[هنر در اسارت]]
* [[نقاشی در اسارت]]
 
== '''كتاب‌شناسی''' ==
<references />'''اصغر اسمعیلی'''
 
[[رده:با آزادگان در اسارت]]
[[رده:نقاشی در اسارت]]
[[رده:هنر در اسارت]]
[[رده:ادبیات و هنر]]
[[رده:کتاب]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۸ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۲۵

Book.png

نقاشی‌های آبرنگ اسیر آزاده‌شده ایرانی عباس فلاحتی

این كتاب 137 تابلو از نقاشی‌های آبرنگ عباس فلاحتی را دربر می‌گیرد. وی، كه خود از آزادگان بوده، صحنه‌های نشان‌دهنده خشونت دشمن و ایستادگی رزمندگان و آزادگان در اردوگاه‌های مخوف عراقی را به تصویر كشیده و در زیر هریك توضیحاتی آورده است.

    این تصاویر می‌تواند برای سازندگان فیلم‌ها و تئاترهایی با موضوع اسارت دستمایه‌ای واقعی باشد. ساختار اثر به‌گونه‌ای است كه تسلسل نقاشی‌ها، دوره تاریخی آغاز جنگ تا ورود آزادگان به ایران را شامل می‌شود، اما محور اصلی اسارت و اسیران است.

نقاشی‌های آبرنگ كتاب، این داستان واقعی را بازگو می‌كنند: با حمله جنگنده‌های عراقی به شهرها و مناطق مسكونی ایران، بسیج مردمی برای مقابله با دشمن آغاز می‌شود. در نخستین درگیری‌ها، گروهی از رزمندگان اسیر می‌شوند و دست‌بسته و طناب به‌گردن‌آویخته، با خشونت افسران عراقی مواجه می‌شوند. دشمن درهمان ابتدا، سعی در ایجاد رعب و وحشت و ضرب‌وشتم دارد و اسیران از درد و ناله به خود می‌پیچند.

عراقی‌ها از اسیر كردن آنها شادند و در چهره‌های مصمّم اسرا، مقاومت را می‌توان دید. صحنه‌های انتقال اسرا به پشت جبهه بیشتر خشونت‌بار است و گاه رگه‌هایی از مهربانی در آن دیده می‌شود؛ خشونت‌بار از این جهت كه رزمندگان اسیر مجروح و سالم، دست‌بسته و با اعمال زور و كتك، با تانك و به‌سختی منتقل‌‌ می‌شوند و گاه در هجوم همه این سختی‌ها، سربازی عراقی را می‌بینی كه اسیر ایرانی را می‌بوسد و برای او سیگاری روشن می‌كند. 

نقاشی‌های آبرنگ صحنه‌های دیگری را مجسم ‌می‌كنند: اعدام دسته‌جمعی اسرا با به رگبار بستن آنان، شكنجه‌ شدید، و... با ورود اسرا به بغداد، خبرنگاران داخلی و خارجی از آنها عكس می‌گیرند. مدرسه فلسطینی‌ها در العماره محل نام‌نویسی و اسكان اوّلیه اسرای عملیات فتح‌المبین است. پس از آن، تعداد زیادی از آنان در اتاق كوچكی در وزارت دفاع عراق اسكان داده ‌می‌شوند و حتی از توالت رفتن آنان ممانعت می‌شود. بازجویی‌ها آغاز می‌شود و پس از آن، اسرای ایرانی در خیابان‌های بغداد گردانده می‌شوند و مردم عراق از دیدن آنان، برخی شاد و برخی متأثرند. دژبان مركز بغداد، مقصد بعدی اسراست؛ تشنگی آنان به‌حدی زیاد است كه از چمن آبیاری‌شده آب می‌نوشند؛ در آنجا مصاحبه تلویزیونی اجباری از آنان گرفته می‌شود و می‌خواهند كه اسرا برای خانواده‌هایشان پیام بفرستند. اسكان موقت آنان به‌گونه‌ای است كه هیچ آب و غذایی در اختیارشان گذاشته نمی‌شود و گاه شلنگ آبی از زیر سوله به داخل هدایت می‌شود كه آب آن بسیار كم است. هوا سرد است و آنان از نان خشك كف سوله تغذیه می‌كنند. سرانجام آنها به اردوگاه عنبر برده می‌شوند و حجت‌الاسلام ابوترابی‌فرد در جمع آنان حاضر می‌شود؛ پس از چندی اسرا با آزار و شكنجه از اردوگاه عنبر به اردوگاه موصل 1 منتقل می‌شوند؛ آمارگیری از آنان آغاز می‌شود. فضای بیرونی اردوگاه موصل و آشپزخانه نیز در این نقاشی‌ها ترسیم شده است؛ مطابق این نقاشی‌ها، غذا را اسرای آشپز طبخ می‌كنند و هر روز به‌نوبت از هر آسایشگاه، تعدادی برای همكاری در پخت غذا به آشپزخانه فرستاده می‌شدند. مسئول غذای هر آسایشگاه غذا را تحویل می‌گیرد؛ غذای هر ده نفر در یك ظرف بزرگ ریخته می‌شد كه همه دور آن می‌نشستند و می‌خوردند. چای و آب نیز در ظرف‌های بزرگی به آسایشگاه آورده می‌شوند. شام وحدت شامی بود كه كل اسرای یك آسایشگاه، سفره پهن می‌كردند و در كنار یكدیگر شام می‌خوردند.

    برخی از كارهایی كه اسرا در اردوگاه موصل 2 انجام می‌دادند: پیاده‌روی در محوطه و استفاده از نور خورشید، گرفتن اخبار از مسئولان رادیو و نوشتن و قرائت كردن آن برای دیگران؛ البته مخفی كردن رادیو در زیر مخازن آب و حبّانه‌ها باید با دقّت و احتیاط صورت می‌گرفت؛ كسب خبر از تلویزیون و روزنامه نیز راه دیگر اطلاع‌یابی بود.

    از نظر بهداشت و درمان، درمان و مداوی بیماران به‌وسیله پزشكان ایرانی بود و اصلاح موی سر، نظافت آسایشگاه ازجمله نقاشی‌های این مجموعه است كه به بهداشت فردی و بهداشت محیط مربوط می‌شود. تعداد توالت‌ها در اردوگاه موصل 1 كم بود و افراد برای توالت باید نیم ساعت معطل شوند.

    بازدید نمایندگان صلیب سرخ و حضور حجت‌الاسلام ابوترابی‌فرد در جمع اسرا به آنان قوت قلب می‌دهد و نامه‌ها و عكس‌ها برای اسرا شادی‌آفرین و مسرّت‌بخش است.در یكی از نقاشی‌های آبرنگ، تصویر چهار زن آزاده دیده می‌شود كه در حین بهیاری و امدادگری به اسارت گرفته شده بودند و در اتاقی جداگانه در آنجا زندگی می‌كردند.

    شكنجه در اردوگاه موضوع دیگر این نقاشی‌هاست؛ آویزان كردن فرد از پنكه سقفی، به فلك بستن و زدن، زدن با كابل و غلتاندن در گل‌ولای از جمله این شكنجه‌ها بوده است كه در برخی موارد، به شهادت منجر می‌شد؛ اوج شكنجه‌ها در فرار دو اسیر ایرانی از موصل در شب عید 1362 بوده كه عراقی‌ها با كابل و فانوسقه به جان بقیه اسرا افتادند.درگیری در موصل 1 اتفاق دیگری بود كه در پی اعمال فشارهای مختلف، منجر به شهادت اسرا در پی تیراندازی عراقی‌ها شد.

    انتقال اسرا به اردوگاه موصل 2 كه با ورود اسرا به آنجا در شب 18 اسفند 1362 با پذیرایی شكنجه و كابل همراه بوده است. تفتیش آسایشگاهی و تفتیش بدنی از دیگر موضوعات منعكس‌شده در این تصاویرست. آمارگیری به این‌صورت بوده كه اسرا در ستون‌های پنج‌نفره كنار هم می‌نشستند و عراقی‌ها آمار می‌گرفتند و این كار در سه زمان صبح، ظهر و شب انجام می‌شد.قطع آب در موصل 2 و استفاده اسرا از آب مخزن یكی دیگر از اتفاقات منعكس‌شده در تصاویر است.

    مسابقات ورزشی ازجمله بسكتبال، فوتبال و كشتی، اجرای سرود، نقاشی، اجرای نمایش كمدی، ساییدن سنگ‌ و شكل دادن به آن، مطالعه و یادگیری، قرائت قرآن و بیان حكایات در جمع، از انواع روش‌های گذران اوقات فراغت بود.

    بردن اسرا برای زیارت مرقد امام حسین(ع) و حضرت عباس (ع) از دیگر صحنه‌های ترسیم‌شده در این اثر است.

    صفحات پایانی اثر لحظات آزادی اسرا از موصل 2 و شور و شعف و شادی آنها را به تصویر می‌كشد؛‌ اسرا با یاران همبند خود وداع می‌كنند و پس از امضای دفتر صلیب سرخ، از مرز خسروی وارد ایران می‌شوند و خانواده را در آغوش می‌كشند[۱].

نیز نگاه کنید به

كتاب‌شناسی

  1. با آزادگان در اسارت (بی‌تا). نقاشی‌های آبرنگ عباس فلاحتی، تهران: ستاد رسیدگی به امور آزادگان.

اصغر اسمعیلی